Gisteravond waren we dus bij la Diva Dolorosa. Vanaf het KNIR met een aantal een taxi gedeeld naar het auditorium (concertzaal). Het was in de op een na grootste zaal, we moesten om acht binnen zitten. Als gewone gasten zaten we op het balkon, overigens met het beste zicht van iedereen denk ik. Een hele heisa was het in de zaal beneden ons met al die ‘prominenten’, zoals de onvermijdelijke Steenbeek in haar te barokke en te strakke jurkje vanaf veertig meter genadeloos herkenbaar, en mevrouw De Waele die voor het jubileum ook over is gekomen. Het wachten was natuurlijk op de koningin. Er werd een heuse aankondiging gedaan dat het over een paar minuten zou beginnen en dat we na afloop moesten blijven zitten totdat de Koningin de zaal uit was. Natuurlijk iedereen opstaan toen ze binnenkwam, schijnt te horen. We hadden er goed zicht op, althans beter dan de mensen in de zaal beneden. Volgens bronnen heeft ze tijdens het eerste deel van de voorstelling voortdurend zitten praten, als enige, ik heb dat natuurlijk niet gezien.
De vorostelling zelf viel me eigenlijk tegen, ik weet niet zo waarom, maar het deed me niets. Ik vond de beelden en de muziek niet bij elkaar passen en het was ook moeilijk tegelijkertijd naar het orkest en de film te kijken. Het waren fragmenten van films uit de jaren ’10, lekker groezelig, maar de muziek was juist erg bombastisch, ik vind dat soort beelden altijd beter te combineren met lichtere muziek. Maar goed, het arrangement was natuurlijk zeer ingenieus en op sommige punten zag ik het verband ook wel, maar ze speelden ook niet altijd parallel had ik het idee. Overigens vond verder iedereen het geweldig, dus het zal wel aan mij liggen en mijn dedain jegens hoge cultuur :D.
Daarna nog wat gedronken in de stad en toen snel naar huis want vanmorgen moest ik al vroeg weer weg richting KNIR.
Miko Flohr, 22/10/2004