Kerstmis. Wat hoort niet in onderstaand rijtje thuis: knapperend haardvuur, lampjes in de bomen, kaarsjes op tafel, een warme leunstoel, koffie met kerstkransjes, engelengezang, jan-peter balkenende. Of misschien toch ook weer wel?
DEN HAAG, 17 DEC. De Nederlandse deelnemers aan de vredesmissie in Irak krijgen op eerste kerstdag een cadeautje van de Nederlandse Taalunie. Het gaat om een cd met het door premier Balkenende ingesproken kerstgedicht Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen van Anton van Duinkerken (1903-1968). De opname is gemaakt in het Torentje. Het stond er in één keer op, vertelde M. van Es van de Taalunie donderdag. Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen gaat over de drie koningen die door een ,,woestijn van eeuwen, vol boosheid en gevit” trekken, op weg naar de vrede. De premier vond het een sympathiek initiatief, aldus de Rijksvoorlichtingsdienst. En hij vond het aardig om op deze manier iets van zich te laten horen aan de mensen die met de kerst in lastige omstandigheden hun werk doen. De door Balkenende voorgelezen tekst is op 25 en 26 december ook te horen op de gedichtenlijn (0909-4334248 of 0909GEDICHT). De cd is betaald met het geld van een Haagse culturele prijs die een van de oprichters van de gedichtenlijn heeft ontvangen. Het ministerie van Defensie zorgt voor de verzending naar Irak en de verspreiding onder de ongeveer 1.400 militairen in Irak. (ANP)
Van NRC Handelsblad
Het gedicht:
‘Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen,
dan worden de wegen wit.
Dan rijden de drie kamelen,
waarop elk een koning zit.
Door een woestijn van eeuwen,
vol boosheid en gevit.
De herders liggen bij nachte,
te waken op het veld.
Bij hun schaapjes met witte vachten,
een engel heeft het hun verteld.
Dat Jezus niet langer kon wachten,
want de wereld moet hersteld.
Wat herders en koningen hopen,
het maakt geen verschil:
‘Men kan het geluk niet kopen,
maar voor goede mensen een goede wil’.
Gaat de hemel eenvoudig open,
en dan wordt alles stil.
Alleen wie het kwade begeren,
die mogen niet binnen gaan.
De hemel is daar voor wie leren,
de goedheid te verstaan.
Die de mensen door ons ontberen,
als wij hebben kwaad gedaan.
Door een woestijn van eeuwen,
vol boosheid en gevit.
Rijden de drie kamelen,
waarop elk een koning zit.
Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen,
en dan wordt de wereld wit.
Anton van Duinkerken.
Miko Flohr, 17/12/2004