Ik zit al de hele week te blokken op mijn lezing voor oxford – het is voor een groot deel het verhaal over werkplaatsen in huiselijke context dat ik in juni in Rome heb gehouden, maar ik wilde het breder trekken met een scherpe theoretische inleiding en vergelijkingen met situaties buiten Pompeii. Die inleiding had ik al af, maar ik kon het steeds maar niet aan elkaar breien – het werd een verhaal zonder kop en staart en dat maakte me zenuwachtig want de tijd schreed onverbiddelijk voort en ik moet het gewoon morgen afhebben. Vanmorgen ging het moeizaam, maar opeens begonnen allerlei radertjes te draaien en viel alles op z’n plaats. Het was redelijk heftig, ik had dat nog nooit zo gehad, ik moest echt even naar buiten om tot rust te komen, maar wat een heerlijk moment. Hopelijk denk ik nu niet morgen dat het allemaal onzin was. Ik moet het nog wel even uitwerken, want dat gaat nooit zo goed tegelijk. Wordt weer een latertje dus, vanavond…
Miko Flohr, 10/02/2005