Ik ben weer geknipt. Een gezonde borstelkop kan de Romeinse lente tegemoet, na een week winter in Noord Europa dan. Ik heb inmiddels een vaste kapper, hij herkende me nog van de vorige keer 3 maanden geleden. Hij zit in een zijstraatje van de via del corso niet ver van Piazza Augusto Imperatore. Het is een klein zaakje, totaal iets van 3 bij 7 meter. Hij kent zijn klanten – bongiorno Dottore, bongiorno Professore. Hij zit er al sinds 1970, inmiddels tegen de zestig, zelf kaal, kundige handen. Hij heeft twee zoons en, zoals dat dan gaat hier, eentje werkt bij hem in het bedrijf, de ander heeft daarvan kunnen studeren (medicijnen) en is getrouwd met een archeologe. Upward Mobility zoals dat dan heet, van generatie tot generatie. De complimenten voor mijn italiaans, natuurlijk, daar zijn ze hier gul mee.
Miko Flohr, 11/02/2005