Als je vanaf London naar Bath wil, vertrek je vanaf station Paddington. Het is gelukkig zo ongeveer naast mijn hotel, 10 minuten lopen. Je reist tot Reading over het grote spoor richting Oxford, maar dan sla je linksaf de woeste binnenlanden in. Het is een wonderlijke tocht. De dorpjes en huizen zijn alle stuk voor stuk pittoresk, het landschap varieert van vlak tot heuvelachtig maar bovenal groen. Maar het wonderlijkst is het water. Ik heb me dat nooit zo gerealiseerd, maar de Britten zijn grote kanalenbouwers. Je rijdt voortdurend lans vrij smalle kanalen met allerlei sluizen, tot dicht bij de bron van de oorspronkelijke beek (meer was het denk ik soms niet) bevaarbaar voor relatief grote boten. Op een gegeven moment rij je zelfs met de trein door het dal en zie je boven je, halverwege de heuvel, schepen varen. Er is ook een heus aquaduct, al ziet het er uit als een flinke brug.
Je hebt alleen wel standaard vertraging met de trein hier en er zijn reteveel werkzaamheden (langzaam rijden). Opvallend is ook dat je in een intercity zit die niet op stroom gaat maar op diesel. Kom daar maar eens om in Nederland.
Miko Flohr, 13/02/2005