Zoals ik zaterdag schreef heb ik een biografie van Freddie Mercury gekocht. Hij leest vlot weg, al vind ik hem niet heel sterk geschreven en een beetje eenzijdig, maar ik heb vannacht toch even een harde gil geslaakt. Voor de mensen die dat niet weten: het overlijden van Mercury in 1991 was voor mij een reden naar de Queen-platen van mijn moeder te gaan luisteren, vervolgens alle CD’s te kopen en daarna mezelf de pianopartijen aan te leren, m.a.w. Queen is eigenlijk de reden of aanleiding dat ik muziek ben gaan maken. Misschien, ik weet het niet maar ik denk het weleens, is de muziek die ik maak op een bepaalde manier ook wel een kruising tussen met name Queen en Radiohead met wat andere invloeden, al heb ik natuurlijk niet de stem…
Ik wist natuurlijk wel dat Freddie Mercury (ik schrijf dit overigens op een kleine kilometer van zijn huis in Kensington) van katten hield – ‘Delilah’ op Innuendo gaat over zijn favoriete poes ( ‘you piss all over my chippendale suit’ ) en hij had er zeven. Gisteren las ik dus alle namen. Hij had er ook een die Miko heette. Ik heb het twintig keer nagelezen en het staat er echt. Het kan ook wel – hij was geobsedeerd door alles dat met Japan te maken had en Miko is een Japanse vrouwennaam. Maar vreemd frappant is het wel.
Miko Flohr, 14/02/2005