Het is niet dat ik het diegenen die nog vakantie hebben niet gun, maar ik zit me al de hele dag te verbijten. Wat een rotweer om te werken. Vanuit met mijn werkkamer kijk ik al de hele dag uit over een stralend blauwe hemel en zie de bouwkranen nog stil staan. En dan is er ook nog onder mijn collega’s één persoon die gedurende onze koffiepauzes om een of andere reden per se binnen wil zitten, dus afgezien van een klein ommetje na de lunch ben ik sinds vanmorgen niet buiten geweest (het is ook zo sneu om alléén koffie te gaan drinken omdat je zo nodig naar buiten wil). Dat gaat zometeen veranderen, want er was een plan om nog even de werkdag af te sluiten met een blondschuimende jongen op het terras van het cultuurcafé, dat sinds deze week ‘s middags weer open is. Vanaf volgende week is de campus weer het terrein van de introductieklanten, dus dan is er voor ons niet veel plaats.
Ondanks het verbijten had ik overigens zowaar een productieve dag vandaag. Dat mocht wel weer eens, want de laatste dagen schoot het niet erg op. Er is nog steeds dat artikel… Maar goed. Nu eerst tijd voor belangrijker dingen. Morgen weer verder.
Miko Flohr, 18/08/2005