Afgelopen donderdag heb ik een korte rentree gemaakt in het middelbaar onderwijs. Een vervanginkje op het stedelijk gymnasium in Arnhem, vijf dagen van twintig uur totaal. Het gymnasium ligt iets buiten het centrum en heeft een sjiek hoofdgebouw uit de periode kort voor de tweede wereldoorlog. De school zelf is ettelijke eeuwen oud.
Het is een leuke afwisseling, zo naast dat geploeter op dat kamertje met die wat vreemde collega’s in Nijmegen. Het eerste uur dat ik geef is een tweede klas Grieks in een enorm groot lokaal in de dependance. Ik moet er duidelijk wel weer even inkomen, zowel inhoudelijk als in het contact met de kinderen. Lesdoel is het herhalen van het alfabet. Ze blijken in ieder geval de volgorde van de letters nog te kennen, het lezen gaat heel moeizaam, maar dat is normaal. Daarna nog zo’n tweede klas, een tussenuur en vervolgens twee derde klassen. Deze laatste twee uren sta ik in een soort van stoompan met twee kleine raampjes. Na het eerste uur merk ik al dat ik er eigenlijk helemaal doorheen zit. De les ging verder goed, al kwam de klas 10 min. te laat (moesten vanuit dependance komen…), maar het laatste uur was echt stevig aanpoten. Het was een zevende uur, een propvolle derde klas, er was nog geen klasseplattegrond en de concentratie was bij hen net zo ver te zoeken als bij mij de energie om hen tot enige oplettendheid aan te zetten. Het is zo’n situatie waarin een klas zich realiseert dat ze te druk zijn, zichzelf wel probeert te corrigeren, maar daar eigenlijk niet meer in slagen. Uiteindelijk heb ik ze maar gewoon een stuk zelf laten werken, toen ging het wel, maar poe, ik wist weer helemaal wat het was. Toch is dat dan wel een klas die heel open is, ze zijn ook nieuwsgierig naar wie jij bent. Mijn geringe ervaring zegt me dat deze klassen, die in het begin heel druk zijn, uiteindelijk, na veel pijn en moeite, de klassen worden waarin het het prettigst werken is. Die fase zal ik echter niet bereiken: vrijdag a.s. is het alweer voorbij en ga ik weer definitief terug naar mijn academische hok. Ook leuk hoor, maar het is niet slecht om weer eens even onder de mensen te komen.
Miko Flohr, 04/09/2005