Vanuit een amsterdams internetcafe zij u allen gegroet – ik ben weer veilig geland in Nederland. Delos was onvergetelijk – een totaal verlaten eiland met alleen een stel Fransen en drie Nederlanders. ‘s Nachts bij maanlicht struinen over de opgraving. ‘s ochtends vroeg en na drie het rijk alleen omdat de eerste boot pas om half tien arriveert en de laatste al om drie uur weer vertrekt. Geen strand, juist erg hard gewerkt. Ik had een beetje de ervaring die ik in Pompeii had toen ik daar in 1998 voor het eerst was. Dat je ‘s nachts wakker ligt omdat je totaal flabbergasted bent over wat je allemaal ziet. We hadden het alledrie. Delos is zo ontzettend de ‘missing link’ tussen Hellas en Rome, meer nog dan je al op voorhand zou kunnen denken en op allerlei onverwachte manieren en terreinen. Ook voor mijn eigen onderzoek was het een doorslaggevende week. Ik kom met veel meer materiaal en ideeen terug dan ik ging. Foto’s volgen snel. Ik heb een DVD met 2 gigabyte bij me.
Vanuit het rustige Griekenland belandde ik juist pardoes in een overvol Amsterdam alwaar vandaag de jaarlijkse Marathon gelopen word. Na aankomst gelijk naar het bagagedepot gelopen om te constateren dat er een rij van een half uur stond, dus eerst maar even wat gaan drinken. Toen ik opstond om mijn spullen alsnog weg te brengen werd omgeroepen dat het depot vol was. Dat betekent: de hele middag sjouwen met mijn baggage, want ik ben hier ook nog met een reden. Een paar maanden geleden heeft een vriend zijn onderbeen verloren door in Kroatie op een landmijn te gaan staan en om die reden word een benefiet georganiseerd in de Pankrashallen hier in A’dam. Het is een kickboksgala. Geen flauw idee wat me te wachten staat, maar het is voor een goed doel. Zie o.a. Landmine.de en verminking.nl en dit logje. Later meer.
Miko Flohr, 16/10/2005