Nee, dit gaat niet over het vergeten te kopen van een kaartje waardoor ik op de bon geslingerd zou zijn. Ook niet over al die irritante omroepberichten waar je mee doodgegooid wordt dat je vooral voor instappen een kaartje moet kopen omdat je anders zwaar de sjaak bent. Ook niet over de opeens enorm opgevoerde controles in de trein waardoor je continu het gevoel krijgt dat je je moet verantwoorden. Dat zijn allemaal zeer storende zaken die bijzonder goed zouden kunnen dienen om de negatieve en wantrouwende houding te illustreren die NS jegens haar klanten lijkt te hebben. Maar daar kan ik mee leven, want in principe laat het me vrij om te doen en te laten wat ik wil.
Het gaat om mijn treinkaartje, dat ik gisteren wilde gaan kopen in Arnhem. Net terug van Delos vertrek ik a.s. woensdag weer voor een maand naar Italië en omdat ik vond dat ik wel weer voldoende in het vliegtuig had gezeten wilde ik, zoals altijd, met de trein. Dat is gedeeltelijk omdat ik reizen per trein wel zo fijn vind, maar ook omdat vliegtuigen zulke hoeveelheden smerige troep uitspuwen dat ik uit milieutechnische overwegingen eigenlijk ook vind dat je – wanneer het enigszins mogelijk is – reizen met een vliegtuig zoveel mogelijk moet vermijden. Naar Rome is het heel goed mogelijk per trein te reizen, dus tot nog toe ben ik feitelijk altijd per trein gegaan, ook als ik maar voor een weekje ging, zoals in de herfstvakantie van 2003. Dat ging altijd prima. Ik zocht mijn reisschema uit op de site van de Deutsche Bahn en kocht dan gewoon in Nijmegen op het station een kaartje. De balie internationaal is in Nijmegen echter alweer bijna drie jaar gesloten, dus de laatste keren moest ik er al voor naar Arnhem en op een gegeven moment ging men ook boekingskosten in rekening brengen (alsof de trein niet sowieso al tien keer zo duur is als het vliegtuig): eerst standaard 3,50, later een percentage van de reissom met een minimum van 3,50. Zonder verdere kosten kopen ging alleen nog via internet, maar daar hield de wereld bij Basel op, dus de transalpine reiziger was sowieso gedwongen naar de dichtstbijzijnde balie te gaan of zich te laten terugbellen a raison van Heel Veel Geld. Het was duidelijk: NS wil je prima helpen tot een kilometer of 800, maar daarna wilde men eigenlijk dat je het vliegtuig nam.
Gisteren kwam ik dus met mijn outprints van de site van de DB in Arnhem. Ik had alles geregeld: woensdagochtend de trein naar Mannheim, donderdagochtend naar München en dan ‘s avonds de nachttrein van München naar Rome. Het ging voorspoedig tot München: de nachttrein bleek vol. Geen punt, dan via Basel. Dan kon je zelfs in een keer doorreizen zonder nachttrein direct naar Rome (aankomst: 22:30). Maar wat de arme man ook probeerde, een treinkaartje naar Rome wilde het programma niet voor hem maken. Milaan dan, dat ik zelf snel een kaartje zou gaan halen daar op het station? Ook dat niet. Een kaartje tot Chiasso (grens Italië-Zwitserland) kon ik krijgen, meer niet. Dus ik vroeg: “maar hoe kan dat dan? Dat kon toch altijd zonder problemen?” “Ze hebben Italië eruitgegooid.” “?!?!?” “Ja, ze willen zich richten op de middellange afstand.” “Maar ik heb laatst nog een kaartje gekocht” “Het is sinds een half jaar, we hebben een nieuw systeem”. Het slaat compleet nergens op. Een kwestie van programmeren: het kost NIETS extra’s om de mogelijkheid te bieden een kaartje te kopen naar Italië. Ik snap er werkelijk niets van – het is zo ontzettend klantonvriendelijk. Nu kan ik Woensdag in Mannheim een kaartje gaan kopen voor de rest van de reis. Mijn dank is groot.
Miko Flohr, 21/10/2005