De eerste blaadjes beginnen er al af te waaien, dus het is al bijna gedaan met de pret. Het lijkt wel of ik het ieder jaar intenser beleef, en het dieper in me opneem. Gek is dat eigenlijk. Deze lente is de Primavera van Ludovico Einaudi. Dat stuk moet u eens rustig luisteren, als u het niet kent, en dan begrijpt u wat ik bedoel – een sluimerend, fris ontwaken, en dan de opbouw naar een totale apotheose van barokke hoogspanning. Ik word er onrustig van op mijn stoel, en ga er harder van fietsen.
Miko Flohr, 19/04/2011