Herinneringsplekken heb ik te over, maar één van de malste is denk ik toch wel de Bruna op het centraal station van Utrecht. Mal, omdat ik er vaak langs loop, en dan consequent even denk naar die – in mijn herinnering – bitter koude dag in 1994, toen ik op weg was van een vakantie in Noord Holland naar huis in Brabant. Een totaal betekenisloze herinnering, die steeds terugkeert. Het was 16 februari, en mijn planning was in de soep gelopen. In Hamar werd een 1500m geschaatst, maar ik zat in een trein.
Goddank was daar de overstap in Utrecht, en had men in de Bruna een radio aan. Ik was ongetwijfeld niet de enige die daar stilletjes in tijdschriften stond te bladeren toen Koss aan de start verscheen, al was het totaal toeval dat dat precies gebeurde toen ik moest overstappen. Zorgvuldig woog ik mijn tijd: hoe lang kon ik in de winkel blijven zonder dat men mij vriendelijk doch dringend zou vragen of ik soms iets zocht?
Wereldrecord. Fantastisch, maar kon ik nog wachten op Ritsma (in mijn herinnering zat die in de volgende rit)? Even doorschuifelen dan maar. Onttroond wereldrecordhouder Ritsma redde het niet, zoals u weet. En elke keer dat ik langs die Bruna loop – binnen afzienbare tijd wordt ie afgebroken, overigens – ben ik daar nog steeds een beetje teleurgesteld over.
Miko Flohr, 30/01/2014