… e da adesso scriverò anche in italiano – non so ancora la quantità, neanche la qualità, ma spero di produrre qualcosa leggibile (non dico ‘corretto’) ogni settimana …

Miko Flohr, 16/12/2005

Heel irritant, wil ik na uitgebreid mijn kamer te hebben opgeruimd eens lekker aan mijn site gaan knutselen, laat de virtuele werkelijkheid mij in de steek en blijkt het ding offline. Op een of andere manier kan ik wel bij mijn database, dus wel lekker kankeren, maar programmeren, ho maar…

Miko Flohr, 13/12/2005

En wat werd er gelachen bij het afscheid van de Oude Vos. Nog één keer werden alle registers opengetrokken en alle sarcastische trucs en cynische opmerkingen in wisselende combinaties voor het voetlicht gebracht. De statige afscheidsrede ging over lachen bij de oude Grieken – in de praktijk kwam het vooral neer op lachen om de oude Griek, want de wetenschappelijke inhoud van het betoog was, zoals verwacht, flinterdun. De grappen waren goed. De kinderen hadden dan wel nooit zo begrepen waar Papa nou precies mee bezig was, maar met de materiële consequenties van zijn activiteiten waren ze meer dan tevreden geweest. De Oude Vos als vaandeldrager van de onderwijsvernieuwing, SAO en ACV.

Inhoudelijk ging het dan over de betekenis van het lachen bij de Grieken. Dat is op zich een heel interessant onderwerp, maar dan moet je natuurlijk wel definiëren wat je onder lachen verstaat (uitlachen en lachen zijn bijvoorbeeld twee heel verschillende zaken) en je mag natuurlijk nooit zomaar je conclusies, die zijn gebaseerd wat her en der gekozen passages uit de Griekse literatuur extrapoleren naar ‘het’ functioneren van ‘de’ Griekse samenleving. Dat de (Homerische) Grieken in het algemeen een negatieve notie van lachen zouden hebben gehad omdat ze er in hun literatuur bij voorkeur naar verwijzen in situaties waarin iemand wordt uitgelachen lijkt mij een boude bewering over een volk dat voor het eerst op grote schaal komedies is gaan opvoeren en laat, vooral, veel te veel onvermeld. Maar ik ben geen Graecus, slechts een onnozele archeoloog, ik zal het wellicht niet helemaal goed begrepen hebben (overigens, natuurlijk passeerde ook de traditionele negatieve opmerking over Archeologen de revue en waren van de ‘collega’-archeologen alleen de professoren uitgenodigd aan het buffet later die avond)

Miko Flohr,

Na anderhalve maand Italië en een dikke maand knipperlichten daarvoor ben ik vandaag dan weer terug op mijn werkkamertje op de negende verdieping van het Erasmusgebouw. Zo’n eerste dag komt van echt werken niet veel. Ik was sowieso pas met de koffie ter plaatse en zometeen is er een afscheidscollege waardoor de eerste en de laatste twee uur al afvielen. Verder ben je dan eerst een uur bezig met afstoffen, mailbox opruimen, iedereen hallo zeggen en meer van dat soort perikelen. Dan is het dus alweer lunchtijd. Daarna even naar de bibliotheek om te kijken of de Rivista di Studi Pompeiani al gearriveerd is (ja, en mijn artikel staat erin en het ziet er echt eng professioneel uit, ik heb alleen in een van de kaartjes een domme fout over het hoofd gezien bij de correctie van de drukproeven…) en op zoek naar wat mailadressen die nergens te vinden blijken te zijn en hup, het is alweer kwart voor drie en veel zin heeft het dus niet meer om de laptop nog aan te zetten om de pompeiifoto’s van vorige week zondag te gaan rubriceren. Maar goed, morgen is er weer een dag en, ja, beste lezers, ik blijf nu voorlopig even hier in Nederland, behoudens een uitstapje naar Berlijn met de jaarwisseling, om weer even te wennen aan het ‘echte’ leven, whatever that may be…

Miko Flohr, 12/12/2005

In Napels heb je, geconcentreerd in één lange, smalle straat, de grootste kerstmarkt van Italië. Op die kerstmarkt kun je een volledige uitrusting kopen voor de Presepe, de Napolitaanse variant op de kerststal, gemaakt van hout en mos en ingericht door allerlei figuurtjes die de bijbelse voorstellingen ruim te boven gaan – waak zijn het hele landschappen compleet met windmolens en beekjes, alles een beetje in Anton-Pieck-Stijl. Zoals u ziet, wordt ook aan de politiek geëngageerde kerstvierder gedacht. Linker onderschrift, rechts van Osama-ter-Olifant (Hannibal!!!): “Het hoofd van Bossi”; Rechter onderschrift: “Het hoofd en de ballen van Berlusconi”.

Miko Flohr,

Napoli, binnenstad. Nog immer niet vergeten. Donderdag, Coppa Italia: Napoli – AS Roma (2e elftal) 0 – 3; vandaag, serie C1, poule B: Acrireale – Napoli 0 – 2 (2x de geduchte Calaiò); serie A, Roma – Palermo 1 – 2.

Miko Flohr,

“Wotsdotnou?”
“Kweenie…”
“O.”
“Es kijken… WROF!”
(Er klinkt driftig gefladder. )
“O, het is zo’n hoe heet het ook al weer”
“Je neemt me de woorden uit de mond”

Miko Flohr,

Te koop voor vijf euro op de kerstmarkt van Piazza Navona te Rome.

Miko Flohr,

Miko Flohr,

Twee weken geleden twee dagen in Pompeii gewerkt en echt volledig, maar dan ook volledig weggeregend. Schrijven was niet meer mogelijk omdat het papier te nat werd als je het alleen al uit je tas PROBEERDE te halen. Fotograferen wel, maar ook slechts in beperkte mate omdat de lens steeds bedrupt raakte. De Via Stabiana was veranderd in een woest kabbelende beek. Toeristen waren er niet. Huis dicht? Dikke pech, geen custode te vinden om je te helpen (die hadden het beter begrepen dan ik, maar ik had dan ook geen keus). Op de foto zie je dat het (antieke) riool het zelfs niet meer aankon: het plein voor de Stabiaanse Thermen veranderde langzaam in een grote, diepe plas.

Miko Flohr,