Een paar dagen niet bij Internet geweest, maar nu dan even een snelle log. Heb nog 19 minuten en 7 seconden voor mijn tijd verloopt hier in het internetcafé. De afgelopen dagen veel van de stad gezien, maar op een laag tempo. Vrijdag ben ik dan eindelijk naar het MoMA geweest (Museum of Modern Art). Afgezien van de schandalig hoge entreeprijs ($20,-) was dat best de moeite waard. Er hangt veel bijzonder werk, een aantal Van Goghs, Mattisse, Gauguin, Dali, Picasso, Monet en de hele rimram. Een kleine designafdeling laat een aantal mooie en niet geheel onbekende producten zien. Hoogtepunt vond ik de multimedia-afdeling – minder statisch, er gebeurt meer, je wordt meer geprikkeld. Mooi was ook een fototentoonstelling over het gebied rond Mount St. Helen in de jaren na de grote pliniaanse eruptie in 1981 – zowel informatief als visueel erg onderhoudend. ‘s Avonds beland in een jazz-bar (Detour, 13th street 1st av), alwaar je datgene hoort wat je moet horen door mensen die daar al heel lang (zo te zien) heel goed in zijn. Het was een beetje een funky ensemble, in een klein barretje, gratis entree, maar wel duur bier. Overigens vind ik het vooralsnog met de smaak van het amerikaanse bier wel meevallen. Brooklyn is bijvoorbeeld best te drinken.

Gisteren waren we in het Museum of Design, dat helaas geen vaste collectie bleek te hebben maar wel een mooie tentoonstelling overe extreme textielvormen. Zo stonden er modellen van de pakken die gebruikt zijn bij de maanwandeling in 1969 en de van airbags voor de marsmobiel. Na een vlugge wrap op de E 8th afgezakt naar onder Houston, waar we in Piano’s naar wat live muziek hebben zitten luisteren. Een duo met twee gitaren die zeer traditionele country/blues achtige nummers speelden, een band met een zangeres waarvan de uitstraling getypeerd kon worden als ‘charismatische doos’ (erg leuke band overigens), een green day kloon met een overbodige toetsenist die wel alle nummers schreef en een band die “The Switch” heette en waarover ik alleen wil vertellen dat de hoogblonde zangeres en de in het pak gestoken gitarist deden vermoeden dat er iets heel hips en vernieuwends aan zat te komen. Twee nummers later waren we opeens buiten – toen ze over ‘dragons’ begon te zingen vonden we het welletjes… Ook hier gold weer: het bier was niet vies, maar wel veel te duur… Wel een ontzettende openbaring dat hier zoveel te doen is op dat gebied. Dat is er in Nederland natuurlijk ook wel, maar op een of andere manier komt het er daar nooit van. Ik heb nog vijf minuten, ik ga nog even mailen en ik ben een van de komende dagen wel weer achter een computer.

Miko Flohr, 25/09/2005

Benno is een loebas. Een lieve hond. Hij doet nooit een vlieg kwaad (sterker nog, hij is bang voor vliegen). Een soort labrador maar dan met meer en zwarter haar. Benno mocht met het baasje en het vrouwtje mee naar het Central Park. Ze gingen een boottochtje maken. Benno had het goed gelezen: zwemmende honden verboden. Benno zat bovendien aan de lijn dus veel kans om te ontsnappen was er niet. Toen stuitte het drietal op een kolonie lekkere dikke eenden. Plons. Daar ging Benno. Erachteraan. Lijn of geen lijn, verboden of niet verboden, het eten moest gevangen. Zo gaat dat nou eenmaal. Daar kun je wel iets tegen willen doen, maar dat kan eenvoudig weg niet. Dus daar zwom hij dan, fier achter de eenden aan die eieren voor hun geld kozen en haastig wegzwommen. Benno gaf niet op. Het bootje ging met gierende vaart achter hem aan. De hilariteit van de situatie ontging het beest volledig. Toen ook de laatste eend was weggevlogen zwom de hond met de boot achter zich aan naar de kant, sprong erin, en schudde zich eens lekker uit.

…en na vijf minuten begon het ritueel weer van voor af aan …

Miko Flohr, 23/09/2005

Zo, daar zijn we dan. Veilig geland en een minder grote jetlag dan de vorige keer. De vlucht was lang en saai, zoals te verwachten viel. Een beetje gedoezeld en de zaak uitgezeten. Hoogtepunt was een schitterend uitzicht op de zuidpunt van Groenland, met z’n besneeuwde toppen. Dat heb je niet als je vanuit Italië vliegt, zoals een half jaar terug.

Was het vorige keer nog net geen lente, nu is het nog net geen herfst. De lucht is strakblauw, tegen de dertig graden en de nachten zijn warm en windstil. Het voelt een beetje zoals Rome in juni. Na aankomst gelijk richting Queens, waar ik logeer, en voor het eerst zo’n grote amerikaanse supermarkt in. Alles is supersized hier. Sinaasappelsap per vijf liter. Komkommers per vijf. Vlees per kudde. Het enige wat we nodig hadden was wat melk (1,5l), sinaasappelsap (4l) en een pot gel voor mij (hij stinkt naar aardbei, getver, iets beters hadden ze niet), maar het kostte ons toch al gauw zo’n tien minuten zuivere looptijd. Daarna een pizzaslice gehaald ter grootte van een flinke napolitaanse ronde, gegeten en maar meteen gaan slapen.

Vandaag een beetje rondgewandeld, Chelsea, Greenwich Village, Central Park. Allemaal erg verschillend en bij vlagen erg mooi.

Miko Flohr,

En dus (zie luctor et…) is het tijd voor een break. Morgen vlieg ik naar de Grote Appel alwaar mijn Kleine Zusje momenteel resideert om te genieten van een misschien niet zo welverdiende (gezien mijn improductiviteit) maar wel hoognodige (zelfde reden) vakantie. Dus over enige dagen wellicht een update vanuit een internetpunt ergens tussen 5th en 6th Av op de 33e straat. Nu alvast een fotootje.

Miko Flohr, 20/09/2005

submergo. Ik heb het opgegeven – het gaat me nog niet lukken met dat verdraaide artikel. Ik zit er nu al drie maanden op te ploeteren en het is nog niet af. Misschien heb ik gewoon teveel hooi op mijn vork genomen en is het onderwerp te groot. Aan de andere kant: zoveel tekst heb ik nog niet. Het punt is meer: ik heb het allemaal in mijn hoofd zitten, maar om de een of andere reden komt het er maar niet uit. Ik kan me er niet toe zetten. Heel irritant. Ben ik nu al gedemotiveerd? Is deze baan dan toch niets voor me? Het vervelende aan promoveren is – ik had het er gisteren nog met iemand over – dat het heel moeilijk is de scheidslijn te trekken tussen werk en privé. Omdat je alle motivatie uit jezelf moet halen ben je volledig op jezelf aangewezen. Gaat het persoonlijk minder, dan gaat het met je werk ook minder en omgekeerd – en het erge is: het ontaardt in den regel in een kip-of-ei kwestie (ik word erop attent gemaakt dat hier sprake is van plagiaat, betreffende formulering is afkomstig van de auteur van Ingenu, excuses): voel je je rottig omdat het niet loopt met je werk of loopt het niet met je werk omdat je je rottig voelt? Wat kan je van jezelf verwachten aan productiviteit?

De vragen die ik in dit artikel behandel zijn fundamenteel voor de rest van mijn onderzoek, denk ik, en druisen ten dele in tegen wat volgens mij de gangbare opvatting is. Maar zie ik dat wel goed? Het veld is zo ondoorzichtig, er is zoveel geschreven en veel dingen zijn al wel een keer bedacht. Veel van wat ik bedenk is niet nieuw, al ben ik dan misschien de eerste die het allemaal bij elkaar zet. Het probleem, dat gevoel heb ik steeds meer, is niet dat er geen gedegen studies met andere perspectieven verschijnen maar dat ze, om een of andere reden, niet hun weg vinden in opleidingsprogramma’s of in het centrum van de discussie komen te staan. Dat maakt het extra lastig om te morrelen aan die ideeen. Er is geen orthodoxie. Iedereen doet zijn eigen ding en datgene waar je met zijn allen over kan discussiëren – wat is de betekenis van wat we doen en welke richting moeten het allemaal uit – een soort van gemene deler dus – ontbreekt volledig. Ik vind dat nog steeds bevreemdend en, omdat ik ervan overtuigd ben dat juist DAT deel van mijn werk de kern is van mijn onderzoek, de vraagstelling, de IDEOLOGISCHE grondslagen, blijf ik voor mijn gevoel weleens teveel daarin hangen en kom ik dus niet verder met mijn concrete output in de vorm van een artikel.

En zo ben ik dus al drie dagen bezig met een paragraaf over werkplaatsen in tabernae (kleine eenheden met een winkel), weet ik precies wat de conclusie moet zijn (ze werden ook bewoond) en wat de betekenis daarvan is voor de rest van mijn werk (productie kon inderdaad in verschillende ruimtelijke en sociale contexten plaatsvinden) maar slaag ik er maar niet in om het allemaal bevredigend op te schrijven.

Miko Flohr,

John Cleese trekt namens de Koningin onafhankelijkheid Verenigde staten in. Werkelijk, de tranen staan me in de ogen van het lachen.

To the Citizens of the United States of America:
In light of your failure to elect a competent President of the USA thus to govern yourselves, we hereby give notice of the revocation of your independence, effective immediately. Her Sovereign Majesty Queen Elizabeth II will resume monarchical duties over all states, commonwealths and other territories (excepting Kansas, which she does not fancy). Your new prime minister, Tony Blair, will appoint a governor for America without the need for further elections. Congress and the Senate will be disbanded. A questionaire may be circulated next year to determine whether any of you noticed. To aid in the transition to a British Crown Dependency, the following rules are introduced with immediate effect: …

Lees het allemaal hier.

Miko Flohr,

Ziet u het voor zich?

USSEL – Een jager die samen met een vriend terugkeerde van een jachtpartij, is zondag in de Franse streek Corèze gedood door een hert. Het dier stormde vanuit het bos plotseling de weg op en doodde met zijn gewei de 60-jarige voorzitter van een plaatselijke jachtvereniging. Het hert verdween daarna het bos weer in. De politie uit het nabijgelegen Ussel heeft een theorie dat het dier op de vlucht was voor andere jagers in de buurt.

www.telegraaf.nl

Miko Flohr,

In een vlaag van kekheid en niet gehinderd door enig historisch besef is nu ook de gemeente Nijmegen begonnen met verkiezing van de grootste Nijmegenaar Aller Tijden. Hoog in de top tien staan onder andere Frank Boeijen en Ien Dales, maar…:

deze top 10 wordt op de voet gevolgd door onder meer de gebroeders van Limburg, Joris Ivens, Petrus Canisius, Julius Civilis, Eddie van Halen, Louis de Wijze en keizer Traianus.

Voor de duidelijkheid: Marcus Ulpius Traianus is geboren in 53 n.Chr. in de Spaanse stad Italica en is, behoudens een kort gouverneurschap aan het eind van de jaren 90, niet veel in ons deel van het rijk geweest. Wel heeft hij Nijmegen marktrechten gegeven. Maar een Nijmegenaar, nou nee… (ik blijf het proberen… Lees meer over de optimus princeps hier.)

Miko Flohr, 19/09/2005

De Moirees in mij moet toch even wennen aan het idee dat het dan toch afgelopen is daar… (Hebben ze het wel langer volgehouden dan Moira, maar goed…)

De gemeenteraad is afgelopen woensdag 14 september akkoord gegaan met het ‘huwelijk’ van Steigertheater en Lindenberg. Ook ging de raad akkoord met een aantal moties van GroenLinks over windmolens, palmolie en Kelfkensbos. Het laatste raadsvoorstel voor de Lindenberg en Steigertheater betekende goed nieuws voor beide instellingen. De gebundelde deconcentratie is daarmee namelijk definitief van de baan. Raadslid Jan van der Meer: “duidelijk wordt dat opheffing van de Lindenberg en realisatie van kleine lindenheuveltjes verspreid over de stad niet leidt tot de gewenste bezuiniging, integendeel, het kost meer geld. Onderzoek toont bovendien aan dat dit inhoudelijk ongewenst is. De landelijke trend is omgekeerd.” Het enige alternatief wat overblijft is de toevoeging van het Steigertheater aan de Lindenberg in de oude leegstaande bibliotheek. Deze optie levert zelfs een besparing op van 162.000 euro per jaar. Door ingrijpen van GroenLinks en de SP werd een grotere bezuiniging op de fuserende instellingen voorkomen. Met een meerderheid van GroenLinks, SP, CDA, VVD, D66 en Stadspartij Nijmegen werd een amendement aangenomen waarin het college gevraagd wordt het resterende te bezuinigen bedrag (140.000) in beginsel te zoeken bij de Keizer Karel Podia. Als uit onderzoek blijkt dat ook deze bezuiniging leidt tot onoverkomelijke problemen in de programmering dan verbinden de partijen zich aan een nieuwe alternatieve dekking.

www.groenlinks.nl/lokaal/nijmegen.

Miko Flohr,

Is dit wel een gezonde ontwikkeling?

… GroenLinks en de Socialistische Partij zegden hun vertrouwen in hem op. Hun motie van wantrouwen werd alleen omarmd door de onafhankelijke Kamerleden Wilders en Nawijn …

Miko Flohr, 16/09/2005