of: hoe klein betekent klein blijven al haal je de halve finale en groot betekent nog groter worden al wordt je in de achtste finale uitgeschakeld…

Champions League-winnaar Liverpool boerde ook financieel het beste. PSV kwam er ondanks een halve finale een stuk bekaaider vanaf bij de verdeling van het prijzengeld. De financieel directeur van Liverpool kan een bedrag van ruim dertig miljoen verwachten. Met dat bedrag zijn The Reds dé grootverdiener van de Champions League. De UEFA had 415 miljoen te verdelen over 32 clubs.
PSV hield ruim vijftien miljoen euro over aan het succesvolle Champions League-avontuur. In vergelijking met de andere drie halvefinalisten komt de Eindhovense club er bekaaid vanaf. Chelsea, dat evenals PSV sneuvelde in de halve finale, en AC Milan, verliezend finalist, krijgen met respectievelijk 28 en 26,2 miljoen euro beduidend meer.
Die scheve verhouding is het gevolg van de verdeling van het prijzengeld. Het grote geld is weggelegd voor de clubs uit de grote landen. Vanwege het grotere aandeel in de Europese televisiemarkt hebben ze recht op een groter stuk van de taart. Vooral de Engelse clubs kunnen zich door deze marketpool al snel rijk rekenen.
De vijftien miljoen van PSV is net iets meer dan het dubbele van wat Ajax verdiende met z’n optreden in de Champions League. De Amsterdamse club zit met de 22-ste plaats bij de slechtst verdiende CL-deelnemers. Sparta Praag kreeg met 3,8 miljoen het minste.

www.vi.nl

Miko Flohr, 14/06/2005

Citaat uit de commentaren op Sargasso:

Als Michael zwart was geweest was het een enkeltje sing sing geworden.

klik

Miko Flohr,

Ik durf te zeggen dat ik het heel vervelend vind, voor iedereen die vrijdag met de trein moet, echt, verschrikkelijk naar. Wat ben ik toch blij dat er hier in Italië nooit gestaakt wordt…

De treinen staan vrijdag vanaf 03.00 uur tot 23.00 uur stil doordat de werknemers van ProRail het werk neerleggen. De enkele treinen die rond 03.00 nog onderweg zijn, mogen wel tot aan hun eindbestemming doorrijden. Dat hebben de spoorbeheerder en FNV Bondgenoten dinsdag laten weten.

Lees ook het scherpe maar vermakelijke commentaar op sargasso.

Miko Flohr,

Het zijn rare dagen hier, wat weer betreft. ´s Ochtends is het eigenlijk zo fris dat je geneigd bent een jasje mee te nemen, vaak ook bewolkt, soms, zoals vandaag, met een spat regen. Tegen een uur of elf klaart het op en, dientengevolge, schiet de thermometer gelijk door naar satanische waarden. Eigenlijk te heet voor een lange broek, maar ja, je zit op het toch wel behoorlijk keurige Deutsches Archäologisches Institut, dus je houdt het toch maar netjes (vrouwen in korte rokjes zijn dan weer wel heel erg welkom hier, mannen in een korte broek minder, heb ik het idee, althans, niemand doet het). En dan komt dat moment, na de lunch, na een lekkere pizza in het park met een steeds aan- en afzwermende groep Italiaanse archeologen (m/v), die overigens over het algemeen erg gezellig zijn en die ik ook steeds beter linguistisch kan volgen, maar goed, daarna dus, na het gezellige gebabbel, krijg ik altijd bezoek. Van een man. Een man met een grote hamer. En met die hamer hamert hij dan subtiel op mijn hoofd en prompt vallen ze als vanwege een gebroken touwtje naar beneden. De rolgordijnen van mijn ziel. De oogleden. Dan zit je daar een half uur in een toestand waarin je feitelijk leest, niets opneemt, willoos dingen overtypt, nu eens meer slapend, dan eens meer wakend, tot het overgaat en de koffie eindelijk begint te werken. Het liefst zou je dan natuurlijk de laptop wat naar voren schuiven, de handen in elkaar steken en op het bureau leggen, de stoel wat naar achteren en even lekker een powernap genieten. Maar goed, je weet van al die oudere meneren die zich daar door status of leeftijd niet meer voor generen hoe ontzettend idioot dat eruit ziet en hoe ontzettend irritant het is als de serene stilte op het DAI opeens wordt doorbroken door een inhalige snurk. Dan maar een rondje lopen. En nog een. En even buiten op het bankje zitten. En nog even. En dan doen we het weer.

Miko Flohr,

De kerk gaat winnen. Bij het sluiten van de stemhokjes gisteren was slechts 18% wezen stemmen. Berlusconi (die niet gestemd heeft) heeft al verklaard dat “de krachten die het land trachten te verdelen verslagen zijn”. Vandaag zijn de stemhokjes nog tot 3 uur open, maar praktisch gezien is er een mirakel nodig om nog aan het vereiste quorum van 50% te komen.

Miko Flohr, 13/06/2005

look who’s having fun with antiquity!

De setlist: I TOOK YOUR NAME | KENNETH – THESE DAYS (“This song is a request”) – OUTSIDERS – DRIVER 8 BAD DAY – LEAVING NEW YORK – LEAVE ANIMAL – EVERYBODY HURTS – ELECTRON BLUE – ELECTROLITE – ME IN HONEY – ORANGE CRUSH – FINAL STRAW – THE ONE I LOVE – WALK UNAFRAID – RELIGION // IMITATION OF LIFE – GET UP – GREAT BEYOND – WANDERLUST – NIGHTSWIMMING – DJ – MAN ON THE MOON

Miko Flohr, 11/06/2005

Er zijn van die avonden waar je al maanden vol verwachting naar uitkijkt en die dan precies brengen wat je verwacht zonder dat alles precies loopt zoals je het had verwacht. Gisteren was zo’n avond. Er zijn van die bands die in staat zijn, waar en wanneer ze ook spelen, te intrigreren, te ontroeren, te overtuigen en te inspireren. REM is zo’n band. Er zijn van die plaatsen die van kale leegte getransformeerd kunnen worden in een sfeervol theater. Het Stadio Olimpico is zo’n plaats.

Het was, kortom, een geweldige avond. Natuurlijk was het voorprogramma (zeropositivo) zwaar kut en speelden ze te lang. Natuurlijk begon het concert een half uur te laat. Natuurlijk was het bier te duur (vijf euro voor een plastic flesje bavaria van 0,25 liter, een schande). Maar op het moment dat de lichten uitgingen en de (overigens geniaal gekozen) opener ‘I took your name’ werd ingezet gevolgd door ‘What’s the Frequency, Kenneth (beiden van Monster uit 1994) was ik, en met mij het hele stadion, voor de bijl. Stipe had inderdaad een zwarte blinddoek op z’n hoofd geverfd zoals op de foto hier (die niet van het concert is) en was, op zijn geheel eigen elastisch-houterige manier voortdurend overal en voortdurend in beweging. De kracht van REM is, voor mij, dat ze, afgezien van de onmisbare Grote Drie (Man on The Moon, Everybody Hurts en Losing My Religion) geheel onvoorspelbaar zijn in de samenstelling van hun setlist en niet schromen een bijna vergeten nummer van twintig jaar terug op te poetsen en te spelen met een verve alsof ze het gisteren geschreven hebben. Hoogtepunten? Nightswimming, tijdens de toegift, was voor mij de grootste verrassing omdat ik het nog nooit live had gehoord (of vergeten ben), Walk Unafraid, omdat dat nou eenmaal het beste livenummer is dat ze hebben, The Outsiders, omdat Stipe nog best redelijk blijkt te kunnen rappen ook, en Leaving New York, omdat, punt. Sowieso, als je zo’n band, die je redelijk na staat, een paar keer ziet, is het alsof er een soort van thuisgevoel ontstaat: ik heb ze voor het eerst gezien in 1995, daarna in 2003 en dus nu gisteren en het is dan steeds een beetje alsof de wereld ondertussen gewoon doordraait maar als je er dan weer bent, bij zo’n concert, is er eigenlijk niets veranderd.

Overigens was de ambiance wat raar. Loop je naar een van de meest geengageerde bands van het moment (‘Final Straw’ van het laatste album werd gepresenteerd als protestsong tegen de Bush Administration, tot groot gejuich bij het publiek, want Bush = Berlusconi voor veel Italianen) langs de obelisk met MVSSOLINI DVX en over de mozaïeken met DVCE DVCE en teksten als ‘MOLTI NEMICI MOLTO ONORE’ (‘veel vijanden, veel eer’). De shirtverkopers hadden het ook al niet helemaal begrepen en hadden grote hoeveelheden Star-spangled banners meegenomen voor de verkoop. Ik heb er in het hele stadion niet een gezien…

Miko Flohr,

In Londen en Madrid zijn ze naakt fietsend de straat op gegaan om te protesteren tegen het toenemende gebruik van auto’s in deze steden. De ouwe rocker in mij denkt dan maar een ding, natuurlijk:

Bicycle bicycle bicycle
I want to ride my bicycle bicycle bicycle
I want to ride my bicycle
I want to ride my bike
I want to ride my bicycle
I want to ride it where I like

En meer specifiek:

Bicycle races are coming your way
So forget all your duties oh yeah!
Fat bottomed girls They’ll be riding today
So look out for those beauties oh yeah
On your marks get set go

De foto’s vond ik natuurlijk nergens anders dan op www.repubblica.it (er zijn er meer, voor de fetisjisten onder ons).

Miko Flohr,

De Iraanse journalist blogger Hoder, die sinds de opheffing van zijn krant in 2000 noodgedwongen in Toronto woont, gaat voor een kort bezoek terug naar Tehran. Hij denkt dat de kust veilig is gezien de naderende presidentsverkiezingen (17 juni a.s.). Mocht hij toch gearresteerd worden, dan heeft hij de volgende tips voor ons, buitenwereld:

…there are a few things I’d ask you to do, when someone gets arrested in Iran:
– Spread the word: No one can help if they have no idea what is happening;
– Get the English-language media involvedt: The Iranian regime is afraid of bad publicity and will panic if faced by collective media coverage;
…
– Don’t be surprised: Under duress, I may confess that I’ve been on the Bush Administration’s payroll to undermine the regime by helping to spread use of weblogs; I’ve tried to weaken moral values of young Iranians by promoting western culture and values; I’ve been part of a secret network of Israeli and American spies; I’ve distributed large amounts of money to Iranian dissidents, activists, bloggers and journalists inside in Iran so they can topple the regime. Nor should you be amazed to hear me say that I’ve been running a virtual brothel in Tehran from my apartment in Toronto; I’ve been trafficking heroin and cocaine to Iran; and I’ve been secretly dating Natalie Portman and Kyra Knightly and have even an illegitimate child with Rachel Weiz.

Je kan het e.e.a. volgen op hoder.com en als er wat te melden valt, eventueel ook op deze site.

Miko Flohr,

Ok. Spot de paradox:

“D66 is het bezuinigen moe. De kleinste regeringspartij wil al vanaf volgend jaar een lastenverlichting van 1,5 tot 2 miljard euro voor de burgers. Alleen dan kan het vertrouwen van de consument in de economie weer een beetje worden hersteld, denken de democraten. ‘Het is tijd dat het kabinet een krachtig signaal van vertrouwen in de toekomst van de Nederlandse economie geeft’, aldus D66-Kamerlid Bert Bakker.” [bron: De Volkskrant]

Kan iemand meneer Bakker wellicht uitleggen dat lastenverlichting betekent dat je minder geld tot je beschikking hebt en dus meer moet bezuinigen? Zou het zo langzamerhand niet een idee zijn politici te gaan selecteren op de vaardigheid om een land te bestieren in plaats van op de vaardigheid om botte onzin voor gerookte zalm te verkopen?

Miko Flohr,