Gelukkig.

ROME – De Italiaanse voetbalbond laat aanvoerder Paolo di Canio van Lazio Roma op kantoor verschijnen om hem te horen over zijn vermeende Hitlergroet, begin deze maand na de derby tegen AS Roma. Di Canio werd op foto’s afgebeeld, terwijl hij voor de Lazio-fans staat met zijn rechterarm stijf schuin omhoog. Di Canio ontkende er bijbedoelingen mee te hebben, maar de aanvaller haalde zich er desondanks een hoop kritiek mee op de hals. Het gebaar is voor Lazio extra pijnlijk, omdat er een rechts-extremistisch luchtje aan Lazio kleeft. Zo was voormalig dictator Mussolini een aanhanger van de club en staat een deel van de supportersschare te boek als racistisch.

nu.nl

Miko Flohr, 24/01/2005

Het moest er eens van komen, Subiaco. Het zou vier jaar geleden al, maar toen toch net niet, en toen twee jaar geleden en ook vorig jaar, maar steeds waren het betere plannen of luiheid die de trip in de weg stonden. En, toegegeven, het is ook wel een eind weg.

Subiaco ligt 73 kilometer van Rome in de bergen (sneeuw) en is bereikbaar per bus, die er tussen de 1,5 en 2,5 uur over doet afhankelijk van de files (lees: 2,5 uur). Het stadje zelf zou in Nederland al een toeristische trekpleister zijn, hier is het gewoon een van de vele tepeldorpjes op een uitstekende rots met, behalve de karakteristieke sfeer in de straatjes en uitzichten waar je bijna van voorover valt, veel gezapigheid en niet veel bijzondere gebouwen behalve de bijzonder lelijke kerk.

Maar je komt natuurlijk voor de kloosters. Dat is nog een heel gedoe: met een beetje geluk ben je kort voor elven uit Rome in het dorp aangekomen en dan moet je nog in vijf kilometer 200 meter hoogteverschil overwinnen binnen een uur want om half een gaan de kloosters dicht om pas in de namiddag de deuren weer open te doen. Vol goede moed vertrokken we, na nog een plichtmatige cafè in de bar en met een verstandige fles water in de rugtas aan deze ware pelgrimage die ons kort na twaalven uiteindelijk puffend en zwetend bij de Sacrospeco bracht – het klooster van de benedictijnen in de grot waar Benedictus zijn leven had doorgebracht. Voor ons leken is een half uur eerste kennismaking dan wel voldoende. Het is overweldigend, je ziet zo ontzettend veel. Alles zit onder de fresco’s, uit de 14e deels 15e eeuw naar ik meen. Je ziet scenes uit het leven van Benedictus maar ook meer algemene christelijke plaatjes. Mocht je in een moment van verveling onverhoopt naar buiten kijken, dan zie je het mooiste uitzicht dat je je had kunnen indenken.

Na het inslaan van de nodige Benedictijnse parafernalia (lees: Amaro en Aardbeienlikeur) werd rond kwart voor een de tocht naar beneden aanvaard. Vrij snel echter werd van het rechte pad afgeweken en maakte asfalt plaats voor zand en daarna zand voor een smalle richel en daarna richel voor niets meer dan losse stenen. Dit alles halverwege de steile wand van het dal. Ik moet zeggen dat er momenten in mijn leven zijn geweest waarop ik met meer vertrouwen mijn voeten neerzette, maar echt eng was het ook niet en het duurde niet heel lang. Beneden moest het water gepolst worden (koud). De kloosters liggen in het imposant nauwe dal van de Aniene, die in Rome als smerige stinksloot uitmondt in de Tiber maar in Subiaco nog als fris bergstroompje naar beneden snelt. Bergen beklommen, de heer aanschouwd en onze handen gewassen konden we aan tafel, met uitzicht op het stadje. Dat had beslist minder gekund, hoewel het eten niet heel bijzonder was. Na een korte zwerftocht door Subiaco zelf (puf, hijg, ik wordt oud) en wat wachten op de bus (ondertussen de slogans gelezen: ‘chi ama la figa (kut), mette (draagt) la riga (lineaal)’. Een poetisch wonder.) reden we rond half vijf weer terug naar de stad der steden. Toppiejoppie.

Miko Flohr,

En bij deze weer onze vaste rubriek, Nieuws Uit Amerika. Uw wekelijkse portie paranoia, deze keer van de hand van…

Diiiiiiiick Cheeeeeneyyyy

The US Vice-President, Dick Cheney, has labelled Iran a top threat to world peace, and warned Israel “might well decide to act first” to eliminate any nuclear threat from Tehran.
“You look around the world at potential trouble spots, Iran is right at the top of the list,” Mr Cheney said in a television interview aired on Thursday, the day George Bush was sworn in for a second term as President.
Mr Cheney, one of the chief architects of the Iraq war, said the Administration would continue to try to use diplomacy to address what he said were serious concerns about Iran’s nuclear weapons program and ties to terrorism. However, if the US and its allies fail to resolve the stand-off with Tehran diplomatically, Israel may take matters into its own hands, he said.
“Given the fact that Iran has a stated policy that their objective is the destruction of Israel, the Israelis might well decide to act first, and let the rest of the world worry about cleaning up the diplomatic mess afterwards,” Mr Cheney said. In 1981 Israel sent warplanes to destroy Iraq’s nuclear reactor.
We don’t want a war in the Middle East, if we can avoid it,” he said. “And certainly in the case of the Iranian situation, I think everybody would be best suited by or best treated and dealt with if we could deal with it diplomatically.”

Miko Flohr,

Het goede antwoord is……..

VILLA CERTOSA, LETTA: OFFICIAL SECRET ON WORKS (AGI) – Rome, Italy, Dec.29 – The government will maintain an official secret on the works at Villa La Certosa, in Sardinia, owned by Prime Minister Berlusconi. A letter read out in parliament on the 28th December by Cabinet Undersecretary Gianni Letta informs that “Through the act of the 5th November, the Attorney General of Tempio Pausania asked that the official secret be kept for the works at Villa La Certosa, in Punta della Volpe”. The works actually regard measures to enhance the security of the Prime Minister, hence the due procedures were requested. Having said so, I communicate I confirmed the official secret established with procedure n. 2550/04 M.21 regarding two inspections decrees for the area under discussion, issued by the Attorney Office of Tempio Pausania”. (AGI) –

www.agi.it

Miko Flohr, 21/01/2005

Kijk nou die jonge, strakke Italiaanse archeologe in het sjieke Duitse Instituut met haar nauw sluitende groenig-beige broek door de leeszaal paraderen met op haar achterwerk trots in glanzend zilver geborduurde letters “U.S. Army”. En zich maar afvragen waarom iedereen toch de hele tijd naar d’r bips kijkt.

“Hi, I am from the US Army. Can I come in?”

Miko Flohr,

Geen commentaar.

Miko Flohr, 20/01/2005

Vraag: je bent premier van Italië en hebt een buitenverblijf aan de kust van Sardinië, betaald met de winst van de bouw van de buitenwijken van Milaan. Op een dag besluit het openbaar ministerie een onderzoek te openen naar die villa. Het zou wel eens kunnen zijn dat niet elke steen even legaal is gebouwd. Wat doe je?

a). Je laat ze hun gang gaan, want ze vinden toch niks. Jouw handen zijn immers schoon.

b). Je laat ze hun gang gaan, al zouden ze wat vinden, je bent toch onschendbaar en waarschijnlijk dood voor de rechter ooit uitspraak zal doen.

c). Je weet het zelf ook allemaal niet zeker en verkoopt de villa door voor een lage prijs aan de gouverneur van Sardinië.

d). Je laat je eigen privébezit staatsgeheim verklaren en doet net alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Aan jullie de keus. Wat heeft Silvio gedaan???

Miko Flohr,

… de provincie waar Berlusconi, zoals ik laatst las in het overigens uitstekende boek van Tobias Jones (‘The dark heart of italy’), in 2001 ALLE 61 districtskandidaten voor zich wist te winnen, iets dat daarvoor nog nooit door iemand was gelukt, is dezer dagen onderwerp in het nieuws. Aanleiding is een zondag op Rai3 uitgezonden documentaire over de mafia – een aantal voorbeelden van dingen die nog steeds op verdachte wijze akelig mis gaan, zoals een betonfabriek die van de ene op de andere dag op onverklaarbare wijze van geen van zijn klanten nog opdrachten krijgt – en een pizzeria in Siracusa die tot drie keer toe (met tussenposen van EXACT negen maanden) gedeeltelijk in brand wordt gestoken. De documentaire laat goed zien dat de mafia niet iets van het heden is en je zou inderdaad verwachten dat zoiets zou leiden tot politieke discussie. Dat gebeurde dan ook. Alleen ging het debat niet bepaald over de mafia. De rechtse partijen (van de regeringscoalitie) luidden de noodklok en niet over de misstanden daar maar over de documentaire, die jaren van ‘omertà’ (i.e. negeren) over de mafia op de italiaanse TV had doorbroken. Het geschetste beeld zou te negatief zijn. Het zou gaan om uitzonderingen. Waarom moest men toch altijd maar weer de ‘zwarte’ kant van Sicilie in beeld brengen, terwijl het zo’n mooi eiland is?

Om deze uitlatingen te kunnen begrijpen moet je weten dat RaiTre de enige van de drie publieke zenders is waarvan de netcoordinator NIET door Berlusconi is vervangen na zijn aantreden en dus het enige relatief onafhankelijke kanaal is, ik denk omdat ze volgens mij geen eigen landelijke journaals hebben maar alleen regionale. En wat is het eind van het liedje? Binnenkort komt er op RaiDue ook een documentaire over Sicilie – over hoe mooi het eiland wel niet is en hoe goed het er gaat, met name met de plaatselijke economie en politiek.

Miko Flohr,

Zaterdag, dat is al weer even geleden, maar ik was niet eerder in de gelegenheid, heb ik mijn eerste Italiaanse uitstap gepleegd, deze keer naar Palestrina. Als archeoloog moest ik daar natuurlijk heen wegens het enorme heiligdom van Fortuna Primigenia waarop het stadje gebouwd is en waarvan ampele resten te bezichtigen zijn. De lokatie van het heiligdom is geweldig, het ligt tegen de heuvel (puf) en is vanuit de wijde omtrek te zien. Het is ook nog goed bewaard gebleven, maar eerlijk gezegd zijn de resten niet echt heel bijzonder. Wel een paar mooie mozaieken, waaronder het beroemde nijlmozaiek in het museum. Maar na een dik uur was de archeoloog in mij wel klaar met het dorp.

Na wat ronddwalen en het eten van een crepe alla nutella was ik zelfs al naar de bushalte geweest om te informeren wanneer ik weg kon toen de zon heftig begon te schijnen en ik toch maar besloot om dan maar de edele wandelsport te gaan bedrijven. De berg op. Eerst weer langs het heiligdom, maar daarboven werd het al vrij snel spectaculair. Ze hebben een slingerpad de berg op aangelegd (de Viale New York, ter herinnering aan 11 september), dat op een gegeven moment over gaat in een uitgesleten spoor. Het uitzicht wordt er niet minder op, en je loopt ook echt min of meer over de kale rotsen in een soort maanlandschap. Op de top was vroeger een vluchtburcht, de oudste resten dateren uit de vijfde eeuw voor christus, waarvan nu de cyclopische muren nog overeind staan (cyclopische muren zijn muren die met zulke grote brokken steen zijn aangelegd dat de Romeinen dachten dat het dan wel het werk van Cyclopen of andere reusachtigen moest zijn). Binnen die muren bevindt zich nu een middeleeuwse burcht (de grote dichter Jacopone da Todi heeft er nog gevangen gezeten, zoals op drie gedenkplaten trots wordt benadrukt) in geruineerde toestand en een door-alles-behalve-god-verlaten dorpje met een kerk, wat huizen, een slager, een barretje en het mooiste uitzicht van west europa. Stromend water sinds 1975. Geen gelegenheid voor een sanitaire stop, zoals de auteur dezes tot zijn grote ongemak moest constateren. Een lange, enigszins gehaaste afdaling langs de andere, ook best aardige, kant van de weg, bracht me weer terug in Palestrina naar bar met toilet en cafè en – na niet veel wachten – een bus naar Rome alwaar het grote nagenieten kon beginnen.

Miko Flohr,

Het is de afgelopen week hier steeds heel mooi zonnig geweest, dat betekent overdag lekker warm, ‘s nachts vorst. Er was één uitzondering. Afgelopen dinsdag, het vliegtuig uit Nederland met aan boord mijn zusje was nog niet eens geland of een lichte miezer begon zich te verspreiden, eerst boven Ciampino (het vliegveld) en vervolgens met de bus mee over de eeuwige stad zelve. Deze waarschuwing van moeder natuur in de wind geslagen zijn we gewoon maar een rondje gaan maken door de stad: Piazza del Popolo, via del Corso, S. Ignazio (helaas net dicht), Pantheon (de miezer intensiveert), Piazza Navona (regen), Campo de’ Fiori (regener), Trastevere (regenst) en daar wat gegeten in de Pizzeria op de hoek waarvan ik nu de naam vergeten ben. Na een uur weer naar buiten (regen), door trastevere naar het tibereiland (stort) en naar het Capitool (nu ook mijn wollen jas sporen van natheid begint te vertonen, begint moeder natuur de kraan dicht te draaien) met het uitzicht over het nachtelijke forum. Daarna via de trevi (waar werkelijk helemaal NIEMAND was, vanwege de regen, dat maakt het wel indrukwekkender), koffie (ook nat, maar dan warm) en de spaanse trappen doorweekt terug naar het Instituut (vanaf de spaanse trappen was het dan eindelijk droog, maar ja, dat is tien minuten). En de volgende ochtend scheen de zon…

Miko Flohr,