Roma – Parma

Gisteren heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de italiaanse voetbalcompetitie. We zijn naar AS Roma – Parma geweest en we hadden het niet beter kunnen treffen: Roma won met 5 – 1 (2x Totti, 2x Cassano, 1x Montella) en tegelijkertijd, in Udine in het Noorden, werd Lazio Roma (de aartsvijand) met 3 – 0 in de pan gehakt. Roma speelde voor de zevende keer dit seizoen met wat men hier de ‘tridente della meraviglie’ noemt – ‘ de drietand der wonderen ‘ dat wil zeggen met Cassano op links, Totti centraal en Montella op rechts. En wonderen geschiedden: het ene doelpunt was nog mooier dan het andere.

Behalve de wedstrijd was ook het publiek zeer de moeite waard. Men is over het algemeen wat creatiever in de aangeheven liederen dan in Nederland, doch niet per se minder vernietigend. Veel mensen hadden radiootjes bij zich om naar de andere wedstrijden te luisteren. De tussenstanden werden ook op het scherm doorgegeven. Op een gegeven moment hoorden we een hoopvol ge-oooooooooooo, net als wanneer in Engeland een corner wordt genomen. We snapten er niets van, maar het werd snel duidelijk: Udinese had gescoord. Het hele stadion juichte en hief het aloude strijdlied aan, op de wijs van ‘ don’t cry for me argentina’. Het refrein :

Lazio è un pezzo di merda
tutta la curva del sud-da

“Lazio is een stuk stront (beter past: stuk dunne ontlasting)
de hele, hele zuidbocht”

Daarbij moet opgemerkt worden dat de curva nord de vaste plaats is voor de Lupi (wolven, harde kern Roma-supporters) en de curva sud voor de harde kern Laziali: beide clubs spelen immers in hetzelfde stadion, maar de supportersgroepen hebben hun eigen vaste stek. Bij thuiswedstrijden van Roma is de curva sud, waar wij zaten, voor de minder fanatieke Roma-fans die in de losse kaartverkoop kaartjes kopen, hetgeen hen overigens niet ervan weerhield om bovenstaand lied uit volle borst mee te zingen.

Het is een wat vreemde entourage voor een voetbalwedstrijd. Het stadion is natuurlijk schitterend, maar komende van de tram loop je over een brug uit de jaren dertig eindigend bij een gigantische obelisk met het opschrift MVSSOLINI DVX (Mussolini Leider) en je loopt over fascistische mozaieken (DUCE DUCE DUCE DUCE) naar het stadion toe dat direct ligt naast het Stadio dei Marmi met de meest waanzinnige marmeren beelden uit de fascistische tijd. Voetbal en politiek kun je niet scheiden hier in Italie (Roma werd voor het eerst kampioen in 1942, toen Mussolini net een campagne voor Rome als hoofdstad van Italie aan het opzetten was, daarvoor was het een aantal jaren achter elkaar Bologna, Mussolini’s thuisstad, dat de scudetto won.). De Lupi (mascotte: Romolo, een wolfje in Roma-tenue met het rugnummer 753 a.c. (avanti cristo, voor christus)) hebben geen scrupules met betrekking tot hun verleden. Na het eerste doelpunt van Totti klonk het op de wijs van guantanamera:

Un capitano, c’e solo un capitano
Un capitaaaaaaaaaaaano
c’e solo un capitano

Een aanvoerder. Er is maar een echte aanvoerder
Een aanvoerder.
Er is maar een echte aanvoerder

Daarbij zij opgemerkt dat Totti (hij is ook echt aanvoerder) wel een wereldwedstrijd speelde, 2x scoorde (nr 107 en 108 in het tenue van Roma) en grossierde in de meest fantastische passes. Aan het eind van de wedstrijd verscheen op de tribunes links van ons een spandoek met de tekst “Grazie Capitano”.

Voor de tifosi van Parma werd het een lange terugreis (5 uur in de bus, een uur per doelpunt). Ze waren ook met een enorm zielig klein groepje, er stonden in het vak meer agenten dan supporters. Allerlei vlaggen hadden ze bij zich, waaronder die van de Hertog van Parma (ons Nederlanders niet onbekend natuurlijk) en er kwam een lawaai uit alsof ze met duizenden waren. Het meest zinnige dat ze te bieden hadden was een gescandeerd Vaffanculo wat zoiets betekent als ‘ Buk voorover en laat je in de kont neuken’ , hetgeen voor italianen nogal een belediging is. Daar werd natuurlijk heftig op gereageerd vanuit het Rome-vak. Nou ja, een leuke middag. Ik ben benieuwd hoe gezellig het is als Roma niet wint en Lazio wel…

Miko Flohr, 20/12/2004

Kerstgedicht

Kerstmis. Wat hoort niet in onderstaand rijtje thuis: knapperend haardvuur, lampjes in de bomen, kaarsjes op tafel, een warme leunstoel, koffie met kerstkransjes, engelengezang, jan-peter balkenende. Of misschien toch ook weer wel?

DEN HAAG, 17 DEC. De Nederlandse deelnemers aan de vredesmissie in Irak krijgen op eerste kerstdag een cadeautje van de Nederlandse Taalunie. Het gaat om een cd met het door premier Balkenende ingesproken kerstgedicht Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen van Anton van Duinkerken (1903-1968). De opname is gemaakt in het Torentje. Het stond er in één keer op, vertelde M. van Es van de Taalunie donderdag. Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen gaat over de drie koningen die door een ,,woestijn van eeuwen, vol boosheid en gevit” trekken, op weg naar de vrede. De premier vond het een sympathiek initiatief, aldus de Rijksvoorlichtingsdienst. En hij vond het aardig om op deze manier iets van zich te laten horen aan de mensen die met de kerst in lastige omstandigheden hun werk doen. De door Balkenende voorgelezen tekst is op 25 en 26 december ook te horen op de gedichtenlijn (0909-4334248 of 0909GEDICHT). De cd is betaald met het geld van een Haagse culturele prijs die een van de oprichters van de gedichtenlijn heeft ontvangen. Het ministerie van Defensie zorgt voor de verzending naar Irak en de verspreiding onder de ongeveer 1.400 militairen in Irak. (ANP)

Van NRC Handelsblad
Het gedicht:

‘Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen,
dan worden de wegen wit.
Dan rijden de drie kamelen,
waarop elk een koning zit.
Door een woestijn van eeuwen,
vol boosheid en gevit.

De herders liggen bij nachte,
te waken op het veld.
Bij hun schaapjes met witte vachten,
een engel heeft het hun verteld.
Dat Jezus niet langer kon wachten,
want de wereld moet hersteld.

Wat herders en koningen hopen,
het maakt geen verschil:
‘Men kan het geluk niet kopen,
maar voor goede mensen een goede wil’.
Gaat de hemel eenvoudig open,
en dan wordt alles stil.

Alleen wie het kwade begeren,
die mogen niet binnen gaan.
De hemel is daar voor wie leren,
de goedheid te verstaan.
Die de mensen door ons ontberen,
als wij hebben kwaad gedaan.
Door een woestijn van eeuwen,
vol boosheid en gevit.
Rijden de drie kamelen,
waarop elk een koning zit.
Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen,
en dan wordt de wereld wit.

Anton van Duinkerken.

Miko Flohr, 17/12/2004

Slechte invloed

Ik heb blijkbaar een slechte invloed op mijn vriendinnetjes, althans wanneer ze rijles hebben. Zolang ze bij mij zijn blijven ze steeds maar zakken voor hun examen, maar zodra het uit is slagen ze gelijk bij de eerste gelegenheid… Frappant toch?

Miko Flohr, 15/12/2004

Blackmail

Van Ebru Umar, die schreef op de site van Theo van Gogh, aan Ayaan Hirsi Ali.

Beste Ayaan, Het is nu meer dan een maand geleden dat Theo van Gogh ritueel is afgeslacht, met een brief aan jóu op zijn buik vastgespietst. Theo is niet meer. Jij laat weten dat je alles leest en hoort. Ik hoop dat je ook kennis hebt genomen van de inhoud van de brief die Theo voor jou in ontvangst heeft mogen nemen. Ik ben blij dat die je strijdbaarheid heeft aangewakkerd. Er moest iemand dood, maar jij bent strijdbaarder dan ooit.
Toch ben ik je dankbaar Ayaan. Je hebt de VVD –leden ontmaskerd als de meest hersenloze Nederlanders. Heb je niet heel erg hard moeten lachen om die staande ovatie? Een staande ovatie voor een vrouw, die de polarisatie in Nederland tot extremen heeft weten te brengen. Een staande ovatie voor een vrouw die een privé-oorlog tot nationale oorlog heeft weten te verheffen. Een staande ovatie voor een vrouw, voor wie Theo van Gogh 20 kogels om de oren kreeg, waarvan er zeven doel troffen. Een staande ovatie voor een vrouw, voor wie op het lichaam van Theo van Gogh met een mes een brief in zijn buik werd gespietst. Een staande ovatie voor een vrouw, voor wie Theo van Goghs hals werd doorgesneden. De VVD is niet meer wat ze geweest is, Ayaan, dank je voor het duidelijk maken daarvan.
‘To hell with the VVD’ dat was jouw uitspraak die mij in september al ter ore kwam. To hell with the VVD, omdat jij jouw film, die Theo van Gogh het leven kostte, moest promoten, overal waar je uit naam van de VVD kwam. To hell with the VVD, de partij die jou nu al bijna twee jaar de hand boven het hoofd houdt, die een godsvermogen in jouw veiligheid investeert, die alle zeilen bijzet om de door jou gemaakte brokken bij elkaar te rapen en die nog steeds denkt dat jij een stemmentrekker i.p.v. een partijvernietiger bent. To hell with the VVD, zou ik ook zeggen als ik jou was.
Het was niet de eerste keer dat ik je zoiets hoorde zeggen. Maar deze keer moest ik bijna overgeven. ‘To hell with the VVD’. Het bevestigde mijn mening dat jij duidelijk niet in de Tweede Kamer zit omdat je Nederland wilt dienen. Nee. Jij zit in de Tweede Kamer omdat je jezelf wilt dienen. Je bent zeker niet de enige in de kamer met die mentaliteit, Ayaan, maar wel de énige die alle ruimte –terecht of onterecht- van haar partij krijgt voor een privé-oorlog. Wat heb jij eigenlijk betekend voor de VVD als kamerlid, Ayaan?
Dit voorjaar vroeg ik jou tijdens een lunch in Amsterdam of je je doelgroep wel bereikte en of het niet effectiever zou zijn om je aanvalsplan te wijzigen? Je zei letterlijk: ‘Ebru, ik heb mezelf afgesloten voor kritiek. Er zijn zoveel mensen die zeggen wat jij zegt. Iedereen zegt eigenlijk wat jij zegt. Maar als ik dat allemaal tot mij door laat dringen, dan kan ik niet werken. Ik doe wat ik wil. Op mijn wijze.’
En je wuifde mijn opmerking weg, precies zoals je de repliek van de moslimdames in de NOVA uitzending wegwuifde. Einde gesprek. Weet je nog Ayaan, dat je ‘in gesprek’ ging met moslimdames over hun ‘bevrijding’ en de functie van de film ‘Submission’? Weet je nog dat je hun argumenten en opmerkingen denigrerend wegwuifde en ‘de groeten’ riep toen zo’n door jou te bevrijden dame boos opstond en vertrok? Want iedereen heeft ongelijk, de enige die gelijk heeft, is Ayaan. Je gelijk is gebleken Ayaan. Je gelijk is dood, ritueel afgeslacht op de Linnaeusstraat. Jouw gelijk telt, de gevolgen niet. Hoeveel zetels levert jouw gelijk momenteel op voor de VVD? To hell with the VVD, nu zeg ik je dat zeker na.
Ik heb het altijd al raar gevonden dat ik nog nooit een moslimvrouw heb horen zeggen dat ze blij zijn met jouw bemoeienis over hun emancipatie. Ik heb de afgelopen tijd wel velen horen zeggen dat ze blij zijn met de rituele afslachting van Theo. Heb je toch nog iets goeds gedaan voor radicale moslims, Ayaan, wees er maar trots op.
Ik heb maar één vraag voor je Ayaan. Waarom heb je Theo van Gogh gevraagd? Waarom heb je niet Leon de Winter gevraagd? Leon is toch je vriend? Leon ambieert een filmcarrière, het had zijn doorbraak kunnen betekenen. Dát je Leon niet gevraagd hebt , weet ik. Ik denk dat het je om een ding te doen was: de internationale doorbraak van Ayaan. En dat lukt beter met een regisseur die ‘Van Gogh’ heet dan met een regisseur die ‘De Winter’ heet. Denk ik. Of heb je Leon niet gevraagd júist omdat Leon een vriend is, en omdat je niet wilde dat een vriend aan extreem gevaar blootgesteld zou worden? Waarom Ayaan? Waarom? Anders dan dat Theo die 18 duizend euro gelapt heeft (zou Leon dat gedaan hebben Ayaan?)? Waarom heb je Theo gebruikt, Ayaan?
Hoewel ik er geen heil in zag, vond een wederzijdse vriendin dat wij elkaar moesten leren kennen. Ik dacht niet dat het tot iets zou leiden. Want Ayaan, jij bent niet geïnteresseerd in mensen die een mening hebben, anders dan de jouwe. Ik was daar niet verbaasd over. Je bent en blijft een allochtone vrouw met een allochtone denkwijze. Ook jij denkt altijd en overal dat je een loer gedraaid wordt, vooral door andere vrouwen, vooral door andere allochtonen. Want iemand die het in hoofdlijnen met je eens is, die bestaat alleen onder autochonen.
Toch vond ik jou wel grappig, er zouden meer vrouwen moeten zijn die een eigen pad bewandelen. Ik denk namelijk dat die paden elkaar kunnen versterken, hoe meer paden hoe beter, hoe sterker. Maar als despotische einzelgänger bleek in de loop der tijd dat jij daar anders over dacht.
Mijn persoonlijke afkeer voor jou begon tijdens de lunch, waarin ik jou het telefoonnummer van Theo van Gogh gaf. De allergrootste fout uit mijn leven, maar dat is een ander verhaal. Jij vond dat ik Mirjam Sterk van het CDA moest afkraken vanwege haar ‘apartheidsbeleid’. Jij vond dat Mirjam Sterk zwarte scholen stimuleerde door achter artikel 23 te blijven staan. En daar moest ik maar een cynisch stukje over schrijven, voor de website van Theo van Gogh. Ik weigerde pertinent, ik vind Mirjam Sterk een van de sterkste kamerleden op integratie sinds tijden. Ik zei zelfs dat ik niet snapte waarom jij niet méér met haar samenwerkte, maar continu de confrontatie opzocht. Jij zei: ‘Ruzie is goed. Daarmee scoor je punten in Den Haag. Nou goed, als je Mirjam niet wilt aanpakken, schrijf dan over haar baas, de minister van onderwijs, Maria van der Hoeven.’
En toen daagde het: zo ga jij met de pers om. De pers, de marionetten van de BV Ayaan. Als je je ruzies in Den Haag kracht wil geven, bel je een persvriendje, zegt ‘kraak ff die en die af’ en een rel is geboren. En de pers, altijd blij om de kolommen te vullen en gebeld te worden door mevrouw Hirsi Ali – Magan heet je toch eigenlijk Ayaan?- tikt het braaf op. Maar ja, waarom zou ik in godsnaam doen wat jij mij dicteert, en zeker als ik het totaal niet met je eens ben? Jouw verbazing grensde aan woede.
Tijdens die lunch liet je je ware aard zien. Jouw minachting voor iedereen die een andere mening is toegedaan dan de jouwe is net zo groot als de minachting van orthodoxe moslims voor andersdenkenden. Dat hebben die korandocenten van je in midden Afrika er goed ingeramd. Jij staat helemaal niet open voor discussie. Sterker nog: wanneer heb jij voor het laatst gediscussieerd? Jij praat alleen maar, maar een discussie is er niet bij. Misschien laat mijn geheugen mij in de steek, maar ik kan mij uit het afgelopen half jaar geen tv -programma herinneren waar jij met iemand anders in gesprek was. Op moslimkinderen en islamitische vrouwen na, voor een NOVA camera. Dat ging je trouwens erg slecht af. ERG slecht. Ik kan mij verder geen debatzaal in het land herinneren, waar jij met het publiek en het panel in gesprek ging. Nee, Ayaan, jij luistert naar niemand en hoort het liefst je eigen stem. Vandaar ook natuurlijk ‘To hell with the VVD’.
Ik heb oprecht bewondering voor hoe je het doet. De media zijn jouw lakeien, zij hebben weinig moeite om gehoor te geven aan de geboden van Ayaan. Jouw geboden leveren mooie plaatjes op, en quotes die voorpagina’s sieren. Als ze ook tegen jou zouden zeggen, zoals ze tegen mij doen, dat jij totaal bezeten bent, en zeker niet altijd goed bij je hoofd, omdat het oorlog is in je hoofd, zou jij ze in de ban doen en zouden de voorpagina’s de volgende keer leeg blijven.
In NRC waarin Submission besproken werd, viel mij een zin op – waarschijnlijk viel die alleen mij op. Het was een uitspraak van Theo van Gogh. De strekking was als volgt (ik heb de NRC niet bij de hand voor het letterlijke citaat): ‘HO even Ayaan, er zijn nu twee kapiteins op het schip, en zo werkt het niet. Op de set ben IK de baas.’
In Theo’s uitspraak doemde de ware Ayaan weer op. Ayaan weet het beter, overal en altijd. Maar ja, nu mocht Theo natuurlijk de baas zijn, want hij had de moed om dit filmpje te draaien. En schoot ook maar meteen 18 duizend euro voor.
Ayaan, het is jou om een ding te doen: jouzelf. Was het je maar om Nederland te doen Ayaan. Je bent een nomade, Ayaan, na Somalië, SaoediArabië, Kenia en Duitsland, is Nederland slechts een te passeren station. Het is jou nooit om Nederland te doen geweest. Je zei het zelf in Zomergasten: ‘ik wil de vrouwen in SaoediArabië en Iran emanciperen.’ Juist, Ayaan goes international.
Right. Er is meer moslimfundamentalisme dan ooit in Nederland. Jongeren spreken slechter Nederlands dan hun ouders. Gescheiden zwemmen wordt nog steeds goedgekeurd door onze regenten. Eerwraak is nog aan de orde van de dag. Importhuwelijken komen nog altijd voor. Zwarte scholen domineren het beeld in de grote steden. De werkloosheid onder allochtone jongeren is immens. M/V ongelijkheid wordt gepredikt in de moskeeen. Hoe lang moet ik nog doorgaan?
Dit is de situatie in Nederland en jij, Nederlands kamerlid voor de VVD (To hell with the VVD), agendeert misschien deze punten, maar maakt je druk over vrouwen in SaoediArabië en Iran. Je moet je schamen. Heb het lef en verhuis naar die landen. Kun je daar je missie afmaken. Heb het lef en schreeuw het uit: TO HELL WITH THE VVD.

Ebru Umar

Zie propriacures.nl

Miko Flohr, 14/12/2004

Treinreis

Helaas helaas, het wordt geen Parijs. Niet alleen was de aanbieding op, maar alle treinen van die dag zijn al vol… Dan maar via München, dat betekent later vertrekken (half tien) en geen grote pauze overdag. Overigens hebben ze allerlei dingen veranderd waardoor je hier nu geen kaartje meer kan kopen voor naar Nederland. Ze proberen het ook echt steeds onaantrekkelijker te maken… Grmbl. Ik geef niet op!

Miko Flohr,

Moutarde…

Kreeg vandaag deze fax:

In riferimento alla richiesta del 16 novembre 2004, si comunica che purtroppo non è possibile per il Dr. Miko Flohr prendere visione della documentazione relativa agli scavi tra il 1974 e il 1989 in via del Proconsolo e Piazza Signoria. Il materiale è infatti in corso di studio e di pubblicazione da parte degli autori degli scavi. Cari saluti, …

Naar aanleiding van uw verzoek van 16 november jl. delen wij u mede dat het helaas niet mogelijk is dat Drs. Miko Flohr inzage krijgt in de documentatie omtrent de opgravingen tussen 1974 en 1989 in de Via del Proconsolo en Piazza Signoria. Het materiaal wordt namelijk momenteel onderzocht en gepubliceerd door de opgravers zelf.

Daar doen ze wel lang over hè?

Miko Flohr,

Weer terug

Vandaag weer terug naar Rome. Het was een nuttig bezoek, maar het archief heb ik helaas nooit bereikt. De verantwoordelijke mevrouw was helaas zowel maandag als dinsdag afwezig, en vandaag is het mariahemelvaart dus dan is alles hier dicht. Morgenochtend, ja dan zal ze er zeker zijn. Maar goed, ik heb een basis gelegd en ik weet nu dat er voldoende materiaal ligt.

Gisteravond nog even twee Florentijnse kroegen van binnen gezien, ook dat is wel heel anders dan hier. Heuse cocktail-bars zijn het, met flashy meubels en trendy muziek. Doet me dus weer niet zoveel, geef mij maar een bruine kroeg in Napels ofzo. Ik zal morgen wat foto’s her en der erop zetten. Ik heb een paar mooie exemplaren geselecteerd, maar nu mijn laptop niet bij me.

Miko Flohr, 08/12/2004

Soprintendenza

Vandaag werk ik op de soprintendenza Archeologica per la Toscana. Gelijk al documenten gevonden die van belang waren, het ging allemaal veel makkelijker dan ik had gedacht, iedereen is behulpzaam. Moet alleen zo meteen een pief bellen voor toegang tot het fotoarchief, men vroeg zich af of me dat nog zou gaan lukken voor ik wegga. Nou ja, ik kan altijd een dagje op en neer komen natuurlijk…

Miko Flohr, 06/12/2004

Bologna

Gisteren ben ik in Bologna geweest. Ik had iets gehoord over arcades en droog en gezien de voortdurende ellende (ik kan mijn schoenen straks weggooien) uit de hemel leek dat me wel wat. Bologna is dus mooier dan Florence, als stad dan, vind ik. De inderdaad alomtegenwoordige arcades geven het geheel een mooie sfeer, al wordt dat marmer wel wat glad van al die regen. Ik heb natuurlijk maar vrij weinig van de stad gezien, maar wel een geweldige schildering in de S. Petronio op de markt, wederom van hemel en hel. Ook het archeologisch museum was erg mooi, mooier dan hier in Florence, en zowaar, ik had ook nog wat nuttigs te doen daar: een mooi relief met scenes uit het bakkersbedrijf erop en een groot grafmonument voor een mevrouw met de bijnaam Fullonia, wat niets hoeft te betekenen, maar wel iets kan betekenen. Verder wat onder arcaden doorgeslenterd, je hebt ze ook in de meer middeleeuwse wijken, niet alleen in het 19e eeuwse deel.

Miko Flohr,

Firenze (2)

Gisteren de hele dag dus door de stad gelopen (zie vorige log), maar uiteindelijk was het toch niet voor niets. Er zijn ook mooie dingen te zien hier. Dat wist ik natuurlijk al, maar de dingen die ik zag deden me steeds niet zoveel. Het archeologisch museum viel dus tegen, voor de Uffizi stond een zodanig lange rij dat ik het nog maar niet eens geprobeerd heb en het bleef maar regenen.

Aan het eind van de middag heb ik eerst een bezoek aan de dom gebracht. Is een vrij kale kerk, maar de schildering in de koepel is echt waanzinnig, al kun je maar de helft zien. Het gebruikelijke gedoe met hemel en hel. Er is nog een zijkapel, daar was geen tijd meer voor want de kerk ging dicht. Doen we dus een van de komende dagen.

Daarna, bij gebrek aan toegang tot de vollerij (zoals verwacht hoor) op de piazza Signoria, maar een bezoek gebracht aan het gemeentehuis aan het plein. Florentijnen zijn mensen die in een bepaalde periode erg trots waren op hun eigen wel en wee en ook de financiele middelen hadden om dat tot uitdrukking te brengen. Het mooiste wat ze daar hebben is een kabinet met 16e eeuwse landkaarten, met o.m. Nederland. Helaas niet goed te fotograferen.

Topstuk van de dag was het baptisterium, met waanzinnige mozaieken in de koepel met allerlei scenes uit het oude en nieuwe testament en vooral (weer) een schitterende verbeelding van de Hel en de duivel zelve. Dat is toch eigenlijk wel erg fascinerend. Foto’s volgen. Nu rond ik snel af want mijn tijd in het internetcafé zit er zo goed als op!

Miko Flohr, 05/12/2004