Nanny says: doeg! Oh nog ff 2 Tsjobbe nieuwtjes: 1. heeft gisteren persoonlijk de voordeur geopend…. de wind stond er wel vol op, maar toch….. hij was gelukkig gelijk bereid mee terug te komen naar binnen. 2. Heeft vandaag een forse aanvaring gehad met Max, de hond van Rob van Hoorn. Hij was – volgens Peet althans – ONTZETTEND onder de indruk van die blaffende, grommende, bijtende hond… oh en dan nog… 3 doet al maar meer pogingen op z’n mannetjes te plassen….. Ja, het wordt nog wel wat. This was the dognews for today

Miko Flohr, 26/10/2004

Ik had me voorgenomen jullie niet te veel lastig te vallen met mijn onderzoek, maar vandaag kan ik het toch even niet laten. Er is een scene bij de Romeinse cabaretschrijver Plautus waar in een Pooier van al zijn werknemers een cadeau voor zijn verjaardag eist. Een van zijn pueri (jongetjes) lukt het maar niet om een klant te vinden om voldoende geld te verdienen om het cadeau te betalen. De baas heeft ieder die het niet lukt een harde straf in het vooruitzicht gesteld. In zijn wanhoop verzucht de gigolo ‘cras mihi potandus est fructus fullonum‘, als hij er niet in slaagt een klant te vinden, ofwel ‘morgen moet ik vollerssap drinken’. Urine dus. Vandaag heb ik een stukje gelezen over deze scene uit begin jaren ’90. Voor die tijd werd de parafrase metaforisch opgevat: zoals vollers doeken slaan tijdens het volproces, zo zou de jongen een flinke aframmeling krijgen van zijn baas. Is natuurlijk vergezocht en de interpretatie van het artikel dat ik las was dan ook denk ik meer to the point: Romeinen maken in woord niet altijd onderscheid tussen urine en sperma. Het was dus geld verdienen of slikken, volgens deze classicus. Volgens mij is het helemaal geen metafoor. Als deze arme jongen niet snel een klant vind, mag hij zichzelf als kado aanbieden aan zijn baas en hij vermoedt al wel wat hij dan – letterlijk – over zich heen krijgt.

Dit gelezen hebbende ging ik in de supermarkt op zoek naar de goedkoopste witte wijn. Ik vond er eentje van 1,35 en heb hem zonder verder kijken ingeladen. Pas bij de kassa zag ik dat het een tamelijk gelige wijn was uit het plaatsje, jawel, Follonica. Jullie weten dus wat je kan verwachten op mijn promotie. Proost.

Miko Flohr,

Vandaag is het stil op het Koninklijk Nederlands Instituut, zelfs de huismeester laat zich niet zien. Het hele personeel heeft een dagje vrijaf gekregen en dat was wel nodig ook want iedereen liep er op het laatst bij als een zombie. Dus zit ik nu alleen in de bieb wat te werken aan mijn onderzoeksvoorstel voor ik het straks aan allerlei mensen ga opsturen. Zelf heb ik het ook even kalm aan gedaan, eens goed uitgeslapen want ik was echt fysiek uitgeput door alle festiviteiten.

Zaterdagavond was ik nog uitgenodigd bij mijn lerares italiaans, die een klein feestje gaf met vooral oudere dames en heren, o.a. Eric, maar ook Geertman, de oude directeur, en Nathalie en de nieuwe directeur en nog wat anderen. Het werd niet laat want iedereen hing een beetje als muurbloempje in het meubilair. Het eten was wel erg lekker natuurlijk; van de ‘studenten’ was ik de enige die nog was gekomen, de anderen waren allemaal vroeg naar bed of elders… Nou ja, het was al met al een leuke week.

Overigens, zoals Inge al opmerkte, heeft men op het journaal niet het NIR laten zien, maar het Roemeense instituut dat hier vlak naast ligt. Dat is waarschijnlijk op de hoofdredactie fout gegaan, beetje slordig is het wel, maar ja, het is ook een mooi gebouw. Het is overigens een aantal jaar geleden al ‘gebruikt’ als facade voor een kinderziekenhuisserie. Het is toen zelfs eens gebeurd dat er een auto met ziek kind erin voor de deur stond met daarnaast een enigszins verontruste vader die zich afvroeg waar hier dat kinderziekenhuis toch was…

Miko Flohr, 25/10/2004

Zojuist heb ik clandestien een dag te vroeg mijn stek voor de komende maand betrokken in de kelder van het NIR. Ik heb een vierpersoons kamer in de kelder van het gebouw helemaal voor mezelf alleen. Sterker nog, ik heb de hele kelder voorlopig voor me alleen want na morgen komt daar over twee weken pas weer iemand. Na de afgelopen drukke dagen vond ik dat in ieder geval vanavond wel even zo rustig. Net lekkere worstjes gebraden en met wat sla opgegeten en ondertussen naar de teevee zitten kijken, ik voelde me net echt thuis. Op het moment is het Milan – Inter, het wordt live uitgezonden maar op betaaltv dus niet voor ons, ze hebben voor de arme italianen daar het volgende op gevonden: een talkshow met oude wijze mannetjes in een studio met live verbinding met het stadion waar een commentator naar de wedstrijd kijkt. Je ziet dus niets, behalve de tribunes, maar je hoort alles. Net stond ‘t nog 0-0; de supporters van Milan hebben zich uitgeleefd en een enorm spandoek geschilderd met een zeer levensechte opgestoken middelvinger waarmee ze vrolijk naar de overkant zwaaien. Nou ja, altijd beter dan ADO Den Haag, moet je maar denken. Overigens ben ik voetbaltechnisch natuurlijk bijzonder in mijn sas vandaag, pap.

Miko Flohr, 24/10/2004

Van nu.nl:

DEN HAAG – Het Koninklijk Huis staat voor komend jaar voor 95 miljoen euro in de boeken. Dat is 10 miljoen meer dan in de begrotingsstukken die rond prinsjesdag werden verspreid. Het verschil komt voor een belangrijk deel door de kosten van het zilveren jubileum, die daar niet in waren meegenomen. Die kosten komen op 8,4 miljoen, aldus waarnemend premier Zalm in een brief die maandag naar de Tweede Kamer gaat.

Het is niet duidelijk waarom het 25-jarig jubileum van koningin Beatrix niet was meegenomen in de begroting. Hetzelfde geldt voor de kosten van de Rijksvoorlichtingsdienst (135.000 euro) en overige personele kosten (850.000 euro).

De uitkeringen aan leden van het Koninklijk Huis (6,2 miljoen euro) vormen dus slechts een kleine minderheid van de totale kosten. Alleen al voor de beveiliging van de paleizen staat 32 miljoen euro. Dat is exclusief de persoonsbeveiliging die op 6,8 miljoen komt.

Miko Flohr, 23/10/2004

Met de onthulling van een gedenksteen is vandaag het jubileum afgesloten. De gedenksteen is een geschenk van de Vrienden van het Nederlands Instituut, waarvan ik er ook een ben. Iedereen is werkelijk hardstikke uitgeput, het zijn inspannende dagen geweest met veel indrukken. Gelukkig werd vandaag met name ook het personeel naar voren gehaald, d.w.z. het Italiaanse deel van de staf die alle rotklusjes mag opknappen. De afsluitende lunch was overdadig maar wel een beetje doods vanwege de vermoeidheid bij eenieder. Boven mij wordt nu de bibliotheek weer ingeruimd en klaargemaakt voor gebruik. De stoelen staan opgestapeld in de hal voor de gedenksteen, de vloer wordt geschrobt, de tafels weer op hun plaats gezet. Morgen kunnen we er weer tegenaan…

Miko Flohr,

Ik mag wat gaan bijbeunen! Via-via mag ik de geinteresseerden van een grote cruise-reis wat gaan vertellen over de watervoorziening van Pompeii, ongeveer een kwartiertje en dat vier keer voor verschillende groepen van ongeveer 30 man, erg leuk, ook wel eng, moet nog even iets leuks bedenken.

Miko Flohr,

Het laatste onderdeel van het drukke programma van vandaag was de opening van de tentoonstelling Wonderholland in de Mercati Traianei in het antieke hart van de stad. Het is een tentoonstelling van contemporaine Nederlandse kunst, o.m. Job Koelewijn, Cees Krijnen, Mark Manders, Hella Jongerius. Hier mochten we pas komen nadat de Koningin onder politieescorte was weggegaan, overigens duidelijk herkenbaar aan de familievlag op de auto. De Mercati Traianei is een antiek winkelcentrum aangelegd door Keizer Trajanus, er moest een halve heuvel voor afgegraven en een wijk voor afgebroken worden, maar dan heb je ook zo wat. Het is een ideale plaats voor tentoonstellingen, omdat de archeologische resten niet zo bijster interessant zijn, maar je wel overal onverwachte kanten op kan, het is een soort doolhof… Topstuk van de tentoonstelling was een enorm stuk groen hollands gras dat midden in de exedra van het forum van Trajanus was gelegd, een groene rechthoekige streep met op een paar plaatsen grote ronde uitsparingen waar dan marmeren zuiltrommels uitstaken. Het gras was zo nederlands dat de koeien node gemist werden. Nadat het donker werd werd de onderkant rood aangelicht, waardoor een soort italiaanse vlag ontstond: groen van het gras, wit van de rand van de bak, rood van de onderzijde. Ook leuk was een video van een man die een ronde kuil had gegraven en daar zelf in was gaan staan en af en toe door omhoog te springen net met zijn hoofd een stukje in beeld verscheen. Verder zat er ook een hoop onbegrijpelijke en acommunicatieve rotzooi tussen, maar de bijzondere omgeving maakte het toch een sfeervol en plezierig geheel.

Daarna nog snel wat gegeten met een paar lui in huisrestaurant l’Orso ’80, in de Via del Orso, overigens op nummer 37, doch sinds 1980 vermoeden wij. Je krijgt daar antipasti dalla casa, dat wil zeggen een enorme keus uit allerlei hapjes, vleesjes, kaasjes en groentetjes. Zelden zo veel gegeten als daar. Een tip voor iedereen die naar Rome gaat en beter kennis wil maken met de italiaanse voorgerechtencultuur. En niet eens heel duur.

Miko Flohr, 22/10/2004

De officiele viering van het Centenario begon om half negen met koffie en veel zenuwachtige koppies bij het personeel. Om kwart voor negen moest iedereen naar de zaal; toen iedereen zat, om negen uur, werden we kort toegesproken door Nathalie de Haan, een welkomstwoord met wat instructies; daarna kwam om 9:15 de koningin. Ze liep door een corridor naar voren, ongeveer twee meter van me vandaan. Het is grappig hoe sterk haar beeld is: ze ziet er precies uit als op TV, dat hebben ze erg knap gedaan. Na wat toespraken en een filmpje en een forum was het om half elf tijd voor een Brindisi, een aperitiefje, waarop Majesteit in een half uur 2 glazen dronk en met 30 mensen een geanimeerd gesprek hield. We stonden een paar meter ervanaf, maar ik moet zeggen dat het me eigenlijk niets deed, het is een gewone vrouw, met gewone kleren aan, heel veel armbandjes, een hoed die net niet paste bij haar jasje, schoenen gestoffeerd met dezelfde stof als het jasje, een soort sandalen die erg strak om haar enkels zaten. Ze maakte een professionele indruk door zo met iedereen geanimeerd te praten en er ook bij te lachen, heel losjes ging dat eigenlijk, het was een hele ontspannen atmosfeer in de ruimte, wellicht met name ook vanwege de manier waarop de staf van het N.I.R. met het hele gebeuren omging. Al met al leuk om eens meegemaakt te hebben, maar ik denk niet iets dat me bij zal blijven als een van de spraakmakende momenten van dit jaar hier in Rome. Grappig was het verhaal dat een kunstenaar vertelde die hier ook zit. Hij vertelde haar dat zijn project eigenlijk was begonnen op basis van een tentoonstelling van een of andere (overleden) nederlandse beeldhouwer die hij voorheen niet kende maar waarover hij wat had moeten schrijven. Waarop hem verteld werd dat zij die tentoonstelling geopend had en dat ze de kunstenaar ook niet gekend had, maar dat iedereen tegen haar had gezegd dat hij heel belangrijk was en dat ze zich er toen maar in had verdiept. Afin, net een gewoon mens dus. Tot logz

Miko Flohr,

Zul je net hebben op zo’n dag dat je met de bus MOET: vandaag is het sciopero (staking), dus ik heb alles moeten lopen… Normaal een reden om thuis te blijven, maar ja… Trix zie je ook niet elke dag.

Miko Flohr,