Zul je net hebben op zo’n dag dat je met de bus MOET: vandaag is het sciopero (staking), dus ik heb alles moeten lopen… Normaal een reden om thuis te blijven, maar ja… Trix zie je ook niet elke dag.

Miko Flohr, 22/10/2004

Gisteravond waren we dus bij la Diva Dolorosa. Vanaf het KNIR met een aantal een taxi gedeeld naar het auditorium (concertzaal). Het was in de op een na grootste zaal, we moesten om acht binnen zitten. Als gewone gasten zaten we op het balkon, overigens met het beste zicht van iedereen denk ik. Een hele heisa was het in de zaal beneden ons met al die ‘prominenten’, zoals de onvermijdelijke Steenbeek in haar te barokke en te strakke jurkje vanaf veertig meter genadeloos herkenbaar, en mevrouw De Waele die voor het jubileum ook over is gekomen. Het wachten was natuurlijk op de koningin. Er werd een heuse aankondiging gedaan dat het over een paar minuten zou beginnen en dat we na afloop moesten blijven zitten totdat de Koningin de zaal uit was. Natuurlijk iedereen opstaan toen ze binnenkwam, schijnt te horen. We hadden er goed zicht op, althans beter dan de mensen in de zaal beneden. Volgens bronnen heeft ze tijdens het eerste deel van de voorstelling voortdurend zitten praten, als enige, ik heb dat natuurlijk niet gezien.

De vorostelling zelf viel me eigenlijk tegen, ik weet niet zo waarom, maar het deed me niets. Ik vond de beelden en de muziek niet bij elkaar passen en het was ook moeilijk tegelijkertijd naar het orkest en de film te kijken. Het waren fragmenten van films uit de jaren ’10, lekker groezelig, maar de muziek was juist erg bombastisch, ik vind dat soort beelden altijd beter te combineren met lichtere muziek. Maar goed, het arrangement was natuurlijk zeer ingenieus en op sommige punten zag ik het verband ook wel, maar ze speelden ook niet altijd parallel had ik het idee. Overigens vond verder iedereen het geweldig, dus het zal wel aan mij liggen en mijn dedain jegens hoge cultuur :D.

Daarna nog wat gedronken in de stad en toen snel naar huis want vanmorgen moest ik al vroeg weer weg richting KNIR.

Miko Flohr,

Vanaf vanavond zit ik voor twee dagen in een ranzig hotel in de buurt van Termini, Hotel Ventura, ik ben er zo’n drie jaar geleden al eerder geweest, er is niets veranderd, nog steeds even hygienisch doch visueel volstrekt onaantrekkelijk en 60 euro per nacht… Nou ja, het is maar voor even en ik zal meer de hort op zijn dan daar. U hoort nog van ons.

Miko Flohr, 20/10/2004

Vandaag is hier een minicongres (convegno) naar aanleiding van de vertoning van Diva Dolorosa morgen. De ochtend zit er net op, het is nu lunch, maar ik ga niet meer terug want ik moet ook nog wat dingen regelen, zoals een slaapplaats voor vanavond. Het is nogal een heisa want de RAI is aan het filmen, er worden allerlei interviews afgenomen.

Vlak voor de pauze waren de regisseur en de componist aan het woord. Wat we gaan zien is een film die is samengesteld uit allerlei fragmenten van stomme films uit de jaren ’10-’20 met nieuw gecomponeerde muziek. Ik ben wel benieuwd, want ze lieten wat van die muziek horen en het klonk echt enorm GLADiator, voor mijn gevoel niet passend bij die oude beelden, maar goed, we wachten af, misschien juist wel…

Miko Flohr,

Gisteren heb ik voor het eerst het flatje gezien waar ik waarschijnlijk vanaf 1 december ga wonen. Ik was eten bij het meisje dat daar nu woont, dat ik ken van twee jaar geleden. Het is wel een eind weg (half uur met de bus), maar het is volgens mij een mooie buurt, levendig met veel winkels, en de kamer zelf is schitterend, al is het dan wat karig ingericht. Zaterdag zie ik het voor het eerst bij daglicht, want ik kan van vrijdag tot maandag bij haar logeren om te overbruggen. Strakjes ga ik naar een hotel voor twee dagen, moet er nog wel even eentje zoeken…

Miko Flohr,

Miko Flohr, 18/10/2004

Jajajaja, dames en heren, het NIR komt op TV! Een item van drie minuten op het NOS-journaal, een minuutje voor het bezoek van de koningin, gefilmd in de bibliotheek waar ik dus normaliter werk, hoewel dan wel vol met stoelen. Een minuutje voor een interview met Marjan Schwegman, die hier sinds januari 2003 de scepter zwaait (een historica, met een proefschrift over Maria Montessori) en… een minuutje over het archeologische onderzoek van het NIR in Pompeii, d.w.z. een interview met Nathalie in de Terme Centrali, waar zij werken.

Miko Flohr,

Uit de International Herald tribune van vandaag. Klik hier om het hele stukje te lezen.

Miko Flohr, 17/10/2004

Ter ere van het Jubileum van het NIR wordt in het Auditorium een stomme film uit de jaren 20 vertoond met live muziek gecomponeerd door Loek Dikker. In aanwezigheid van HM de K.

Miko Flohr,

Gisteren naar Satricum geweest, bekende Nederlandse opgraving ca. 100km ten zuiden van Rome, ooit geinitieerd door het Nederlands Instituut. Belangrijke vondst daar is de Lapis Satricanus, twee weken na de start van de opgravingen gevonden, met de oudst bekende Latijnse inscriptie, waarvan overigens de interpretatie erg dubieus is. We zijn er rondgeleid door Marijke Gnade van de UvA, die tegenwoordig de leiding heeft over de opgraving. Daarna waren we uitgenodigd bij de plaatselijke wijnboer, die met de opgraving ‘samenwerkt’. Bij de herintroductie van wijnbouw in het gebied in de jaren 20 en bij het grootschaliger worden ervan in de jaren ’70 ontstond het probleem dat de grond te glooiend was om efficient te werken, men moest dus gaan nivelleren en omdathet bodemarchief daar maar 30 cm onder de grond zit leidde dat natuurlijk tot verstoringen en allerlei narigheid, daarom is men (noodgedwongen) gaan samenwerken, al ging dat in eerste instantie natuurlijk vooral van de archeologen uit. Er gaan verhalen over studenten die letterlijk voor de ploegen zijn gaan staan terwijl de professor de politie haalde om de wijnboer te stoppen met diepploegen. Gelukkig gaat het nu goed, al is zo her en der wel stiekem een heuveltje verdwenen. Maar ja, dat is natuurlijk het probleem in Italie: er is zo veel dat je eigenlijk niets meer kan zonder in conflict te komen met het verdrag van Malta. Overigens was de wijn erg lekker en de lunch niet te versmaden!

Miko Flohr,