Volgende week komt hier de koningin en men begint hier langzaam maar zeker wat gespannen te worden. Alles moet natuurlijk piekfijn in orde zijn. Vandaag was de generale repititie. Ik mocht meespelen als een van de voorname gasten die de Koningin buiten voor het gebouw op staan te wachten als ze in haar limousine voorgereden wordt. Natuurlijk stonden we daar in de regen, bleken er geen paraplu’s te zijn. We hebben het hele programma doorlopen. Het duurt precies 34 seconden om het diascherm en de rolluiken naar beneden te laten gaan. Er is een precieze schikking van wie wanneer hoe moet lopen, een beetje zoals bij toneel met de scenewisselingen. Ook moest de keuze voor de juiste wijn bepaald worden. We moesten kiezen uit drie prosecco’s en vier witte wijn, blijkbaar drinkt ze geen rood. De borrel is om kwart over elf ‘s ochtends, maar ja, je weet het niet he… Niet te geloven wat allemaal geregeld is vantevoren. Het is een heus circus dat hier volgende week neerdaalt. Ik mag er zelf niet bij zijn, maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg. De meeste mensen die spreken zijn toch niet zo bijster interessant en zij zit toch met de rug naar het publiek toe. Het schijnt overigens dat een aantal onder de Nederlandse bevolking hier wat meer moeite heeft met het feit dat de bijeenkomst besloten is, maar goed, so be it. Tot logs.

Miko Flohr, 15/10/2004

Nou zeg, zo erg als nu heb ik het nog nooit meegemaakt hier. Het is tien voor elf en er is niemand meer te bekennen. We hebben nog niet een keer gezamelijk gegeten. Iedereen leeft volkomen lang elkaar heen en zit maar op z’n kamer. Niet eens in de bieb. Er zijn ook bijna geen studenten nu, daar kan het aan liggen, maar het is wel zaaaaaaaaaai zeg.

Miko Flohr, 14/10/2004

Bij officiëel decreet verklaard tot mijn favoriete nummer van Around the Sun. Op de voet gevolgd door Leaving New York, dat wel.

Miko Flohr,

Het is weer niet veel soeps vandaag. Weer nat geregend op weg naar huis, al ben ik wel produktiever geweest dan gisteren. Het scheelt dat ik even ben omgeschakeld naar het Nederlands, ik wilde het eerst in het engels doen, maar ik vertaal het wel een keer als het nodig is. Volgens mij stellen ze het in Nijmegen toch niet op prijs…

Als je zo in de regen terugloopt van de supermarkt is het toch altijd weer frappant wat je onderweg tegenkomt. Uiteraard de te hard rijdende buschauffeur. De in zich zelf pratende zwerver is ook van de partij. De te zomers geklede archeoloog met een grote tas boodschappen. Twee politieagenten die synchroon naast hun motor staand de dienstpet opzetten. Een jongen die met twee meisjes een fles wijn soldaat wil maken op de Pincio in de duistere regen maar geen opener heeft en niet weet waar hij heen moet. De overspelige echtgenoot die in zijn auto zit te wachten op zijn afspraakje. Een vriendelijke jongen die me vraagt of ik een sigaret wil. De hongerige poes die met je mee het instituut inglipt terwijl moeder natuur nog eens extra gas geeft om in die laatste meters ook dat laatste droge stukje weg te werken. En het blijft maar onweren hier. Heel de avond al. Gisteren. Eergisteren. Morgen ook. De bibliothecaris die om acht uur nog zit te werken vanwege het naderende jubileum. De kunsthistoricus die hier lekker ‘s avonds komt werken. Bliksem en donder.

Miko Flohr,

Italiaanse alto’s zijn van drie kilometer te herkennen. Ze hebben veel haar, de mannelijke varianten liefst ongeschoren, te grote kleren van het type tweedehands en, dat is het allerbelangrijkste, een verloederde hond. Je ziet ze op bruggen en in metrostations, in steegjes. Zitten, hangen en wiet roken. Heel menselijk dus.

Slechts zelden vertonen ze zich hier in de Villa Borghese, maar toen ik vanmorgen in het zonnetje (wees gerust, inmiddels regent het weer) naar het DAI liep kwam ik er een tegen bij de vijver. Hondlief was over het hek gesprongen en liep driftig heen en weer langs de waterkant want o o, daar bewoog van alles in het water en daar moest naartoe worden gegaan.

Op twee meter van de kant dreven twee zwanen met wat gansjes en eenden eromheen en de crustie verzekerde me dat ze maar wat bang waren voor zijn cane. Volgens mij viel het wel mee, de zwanen beperkten zich tot wat routineus geblaas richting dat bewegende beest op de oever. Het leek er meer op dat de hond bang was het water in te gaan. Telkens deed hij het toch weer net niet. Pootje erin, pootje er weer uit. Gelijk had hij. Ik had het graag gezien hoor, het gevecht, maar het is er niet van gekomen en ik denk dat dat maar beter is voor de hond en zijn crustie…

Miko Flohr,

Het is hier dus nu bijna Centenario (eeuwfeest, volgende week) en naar aanleiding daarvan is er veel aandacht voor het KNIR vanuit de Nederlandse pers, er komen allerlei stukjes in dag- en weekbladen en kijkt ook allen het journaal volgende week vrijdag! Nu is hier dus een journaliste van de HP de tijd. Gisteravond hebben we daar wel een aardige discussie mee gehad, het ging er fel aan toe. Wel grappig om van zo iemand te horen hoe het werkt en wat voor beslissingen er worden genomen. Zo vertelde ze een tamelijk pijnlijke anekdote over een fractievoorzitster die zij geinterviewd had; tijdens dat interview hadden beiden een heel pakje malboro opgerookt en dat had die journaliste natuurlijk opgeschreven. Waarop de politica woedend opbelt omdat ze niet ‘rookt in de pers’ en dat die zin eruit moest. Snap ik dan niet, dan moet je het spel toch slim spelen en gewoon niet roken lijkt me toch? Uiteindelijk heeft dan de hoofdredactie de zin eruit gehaald. Het viel me trouwens op hoezeer zij (de journaliste) zich richtte op integriteit van politici en objectiviteit van berichtgeving – ze meent oprecht dat de pers in Nederland geen enkele invloed heeft op het politieke bedrijf. Tja. Ik had toch een andere indruk, en zeker uit de mond van iemand die voor het eerst ‘Mabel’ heeft opgeschreven klinkt dat erg raar. Maar verder was het erg gezellig, zo ontmoet je hier toch altijd maar weer bijzondere mensen van wie je iets kan leren…

Miko Flohr, 13/10/2004

Nou nou, de herfst is hier ingevallen hoor. De hele dag grijs en grauw, te warm voor met een jas en te nat voor zonder. Dus voor jullie daar in Nederland: ik krijg ook mijn deel :D.

Vandaag niet zo’n produktieve dag, dat wil zeggen: ik heb heel hard gewerkt aan mijn voorstel, maar kwam ongeveer een uur geleden tot de conclusie dat dit niet de weg is die ik moet bewandelen en dat ik dus morgen of vanavond vrolijk opnieuw ga beginnen. Ik wilde het veel te theoretisch maken waardoor het allemaal veel te vergezocht ging lijken. Ik ben volgens mij nu goed op weg, het heeft geen zin om heel veel te gaan veranderen. Never change a winning team… Nu ja, dan maar iets droogs aantrekken nu eerst. Tot loggs

Miko Flohr,

Vandaag dan eindelijk met de dagelijkse werkelijkheid begonnen. Er komt weer een ronde aan in Nijmegen en ik ga het (natuurlijk/toch maar) weer proberen en daartoe moet het onderzoeksvoorstel onderhanden genomen worden, d.w.z. opnieuw geschreven. Het dateert uit begin 2003 en is dus redelijk gedateerd: ik heb inmiddels zoveel gewikt en gewogen, gelezen, geschreven en bedacht dat het wel weer eens tijd wordt voor een nieuwe versie. In het engels deze keer. De voorlopige titel is:

‘fullers and the interpretation of ancient urban societies’
A case study in the social aspects of economic activities

Verder niet veel bijzonders gedaan, ditjes en datjes. Nog wel even de nieuwe REM gehaald (ja hij is goed, maar ik schrok wel even in de winkel, want hij is wel echt anders dan de vorige albums, meer zoals in hun begintijd geloof ik) en de laatste Nick Cave (weer eens wat anders, ook leuk, mooie hoes bovendien). Had namelijk met opzet geen CD’s meegenomen omdat ik een beetje uitgeluisterd was en nieuwe muziek wilde leren kennen. Bij deze dus. Nou ja, verder niet veel te melden vandaag. Tot later!

Miko Flohr, 12/10/2004

Ik weet niet of het in Nederland groots onder de aandacht wordt gebracht, maar de verkiezing van de grootste Nederlander Aller Tijden loopt en jawel, Hij is erbij, onze Verlosser Pimmie. Ik ben echt bang dat hij het nog gaat worden ook. Engeland koos de Winnaar van de Tweede Wereldoorlog, Duitsland de Denazificator en Wederopbouwer, Nederland kiest straks waarschijnlijk iemand wiens historische betekenis pas over vijftig jaar kan worden vastgesteld. Je kan elke week stemmen, voor zover ik het begrepen heb, ik heb vandaag op Drees gestemd (het is niet veel soeps wat erbij zit), maar ik roep iedereen op om vooral te gaan stemmen want ik moet er niet aan denken…

www.degrootstenederlander.nl

Miko Flohr,

Zo hehe. Dat was een korte nacht en een lange dag. Ik ben al weer dertien uur op en inmiddels gedoucht en wel weer op het Instituut. Zometeen even boodschappen doen en wat zaakjes regelen. Ik heb definitief besloten dat ik vliegen niet leuk vind. Ik zit zo te stressen iedere keer, bah. Maar ja, ik heb soms weinig keuze en aan de andere kant went het ook wel als je het vaker doet.

Nog wat laatste Turkijeervaringen: Gisteravond laat zat ik nog even op het strandje bij het hotel en toen zag ik een heuse vallende ster! Ik was veel te verbouwereerd om een wens te doen maar het paste helemaal in het plaatje met de dolfijnen en de andere bijzondere dingen die ik heb gezien deze week. Grappig is overigens ook hoe makkelijk een vreemde taal vat op je krijgt: ik merkte op dat ik bezig was in het Engels te denken. Really really strange. Vandaag heb ik meer een Duitse dag. Hopelijk morgen weer Italiaans want dat gaat effe houterig zo ineens weer. De hiërarchie is overigens wel duidelijk: als ik moe wordt gaat het Duits als eerste haperen en pas veel later het Engels. Tot logs weer!

Miko Flohr, 11/10/2004