Fokke en sukke overwegen condoomgebruik

Miko Flohr, 24/04/2006

Met een bedenkelijke frons lees ik het volgende bericht op La Repubblica:

Binnen twintig dagen zullen de eerste resultaten bekend worden van de archeologische opgravingen die vandaag begonnen zijn bij Visoko, een dertigtal kilometer van Sarajevo, om te ontdekken of zich in de heuvel van Visocica de eerste Europese piramide verbergt, 12.000 jaar geleden gemaakt door een verdwenen beschaving. Dit is de theorie van een onafhankelijk onderzoeker, Semir Osmanagic, auteur van het boek ‘De Piramide van de Zon van Bosnië’. Aan het huidige onderzoek nemen diverse internationale archeologen deel, alsmede een team geologen van de universiteit van Tuzla, specialisten in sedimentologie, mineralogie, petrografie en rotsbewegingen. Osmanagic is ervan overtuigd dat er in het gebied drie piramiden zijn, met elkaar verbonden door een systeem van onderaardse gallerijen, die in deze eerste fase onderzocht zullen worden en die, in tegenstelling tot wat anderen beweren, geen middeleeuwse carbonmijnen zouden zijn.

Dit riekt naar sensatiezucht en beunhazerij en zeker als je kijkt naar de structuur van de rotsen lijkt het mij na een dag toch al min of meer duidelijk dat men hier te maken heeft met een origineel geval van toevallig schitterend geordend natuursteen. Maar tegen zoveel fantasie zal waarschijnlijk weinig archeologisch materiaal opgewassen zijn. Zie hier voor meer foto’s. Zucht.

Miko Flohr, 21/04/2006

Het stadion zal worden afgebroken, het veld zal omgetoverd worden in een parkje. Deze jongen kwam gisteravond alvast een kijkje nemen in zijn nieuwe huis. Dat er toevallig ook gevoetbald werd was voor Knabbel hier geen enkel punt. Hij had gelijk, hij stond bij het doel van Jens Lehman, die had inderdaad geen fluit te doen. Soms werd het gras echter toch wat heet onder de pootjes. Zie de fotoserie op de site van La Repubblica.

Miko Flohr, 20/04/2006

Als het gebeurt in Nijmegen, gebeurt het in de Tweede Walstraat, waar ook Louis Sévèke reeds zijn einde vond:

De Nijmeegse politie heeft woensdagmiddag een man en een vrouw aangehouden, die vanuit hun woning aan de Tweede Walstraat in het centrum van Nijmegen de politie bekogelden. Ze gooiden onder meer blikjes, bestek, een kussen en kartonnen dozen. Ook gooien de twee ruiten van omliggende panden in. De politie werd gewaarschuwd door voorbijgangers dat er spullen uit een bovenwoning werden gegooid. Toen een agent in de straat arriveerde, ging het tweetal volgens een woordvoerder van de politie ‘door het lint’. Ze gooiden grote hoeveelheden rommel op straat. Nadat ook enkele ruiten waren gesneuveld, sloot de politie de straat af. Een arrestatieteam heeft de bewoners onder grote publieke belangstelling uit het pand gehaald. De vrouw verwondde haar voet toen zij probeerde te ontkomen door met blote voeten een ruit in te trappen. Het stel zal overgedragen worden aan de hulpverlening, aldus de politie. De straat is na ruim een uur weer opengesteld voor verkeer.

nu.nl

Miko Flohr,

Loe de Jong heeft in zijn Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog bronnen onjuist of onvolledig geciteerd. Uit kranten, dagboeken of brieven gebruikte hij alleen de passages die van pas kwamen in zijn betoog: Nederland zou ten tijde van de deportaties niet geweten hebben wat er in de kampen in Oost-Europa gebeurde. Dat hij op die manier zijn bronnen heeft gemanipuleerd is een doodzonde voor een historicus. Hij heeft gefaald als wetenschapper.

Historicus Ies Vuijsje in NRC

Miko Flohr,

Nee, we zijn niet in slaap gevallen met deze site. Het is alleen even heel erg druk de komende weken, dus er wordt tijdelijk wat minder gepost. Ik bedenk momenteel smoezen om een paar maanden naar Rome te gaan dit najaar, schrijf 2500 woorden over de perceptie van het verleden door Romeinse ambachtslieden (dat is overigens veel meer dan het totaal aantal woorden in mijn bronnen), een recensie over een zeer leesbaar maar wat eenzijdig boekje over Pompeii en bereid een veldwerkcampagne voor alsmede een verhuizing, een sollicitatiegesprek en een Siciliëreis. Interessant om de stukjes van de studenten voor de bundel te lezen. Ik weet het, ik weet het, ik mag absoluut nergens over mopperen, en het is allemaal echt geweldig leuk, maar een beetje hectisch ook – en soms vraag je je af hoe je het in godsnaam gedaan moet krijgen. Stug doorgaan en doen alsof je het makkelijk trekt dus.

Miko Flohr,

Persbericht van Reuters, dinsdag, 10.15AM:

The European Union, tiptoeing through a minefield of religious and cultural sensitivities, is discreetly reviewing the language it uses to describe terrorists who claim to act in the name of Islam. EU officials are working on what they call a ‘lexicon’ for public communication on terrorism and Islam, designed to make clear that there is nothing in the religion to justify outrages like the September 11 attacks or the bombings of Madrid and London. The lexicon would set down guidelines for EU officials and politicians. ‘Certainly Islamic terrorism is something we will not use … we talk about terrorists who abusively invoke Islam,an EU official told Reuters. Other terms being considered by the review include ‘Islamist’, ‘fundamentalist’ and ‘jihad’. The latter, for example, is often used by al Qaeda and some other groups to mean warfare against infidels, but for most Muslims indicates a spiritual struggle. ‘Jihad means something for you and me, it means something else for a Muslim. Jihad is a perfectly positive concept of trying to fight evil within yourself,’ said the official, speaking anonymously because the review is an internal one that is not expected to be made public. EU counter-terrorism chief Gijs de Vries told Reuters that terrorism was not inherent to any religion, and praised moderate Muslims for opposing attempts to hijack Islam. ‘They have been increasingly active in isolating the radicals who abuse Islam for political purposes, and they deserve everyone’s support. And that includes the choice of language that makes clear that we are talking about a murderous fringe that is abusing a religion and does not represent it.’

En daar gaat ie dan weer, onze publiciteitsgeile limbo:

Schriftelijke vragen van het lid Wilders (Groep Wilders) aan de Minister van Buitenlandse Zaken over het voornemen van de EU om bepaalde woorden zoals islamitisch terrorisme niet meer door EU-officials en politici te laten gebruiken 1.) Heeft u kennisgenomen van het bericht (*) dat de EU in het geheim een lexicon in voorbereiding heeft met richtlijnen voor EU-officials en politici waarin wordt gesteld dat woorden als islamitisch terrorisme, islamisme, fundamentalisme en jihad niet meer gebruikt mogen worden omdat ze volgens een woordvoerder van de EU “de problemen alleen maar vergroten” en men van mening is dergelijk woordgebruik ook ongepast is omdat “het woord islam vrede betekent”?
2.) Bent u met de EU van mening dat met het inperken van een bepaald woordgebruik belangrijke problemen worden opgelost of deelt u mijn mening dat dit enkel een teken is van valse politieke correctheid en zuiver dhimmi-gedrag?
3.) Bent u bereid met kracht afstand te nemen van deze Europese zotheid die tot op heden enkel in landen als Saoedi-Arabie wordt vertoond?

dommelimbo.nl

Miko Flohr, 13/04/2006

I think I could have said, without any argument, till the year 2000 Oasis were the most important British band since The Beatles. But I think Radiohead have been important and I think Coldplay may yet turn out to be important but not so much now

was getekend Noel Gallagher, Oasis. De kenners begrijpen waarom dit een opvallende quote is.

Miko Flohr,

Als Hirsi Ali, Verhagen, Wilders en de LPF roepen dat een rapport van de Wetenschappelijke Raad over islamitisch activisme geknoei is, word ik nieuwsgierig. Dit is uit de conclusie

De bevinding van het rapport is dat het islamitisch activisme wel degelijk aanknopingspunten biedt voor democratisering en mensenrechten. Ieder van de drie onderzochte dimensies toont ten aanzien hiervan een grote verscheidenheid en dynamiek. Hoewel het om fragiele aanknopingspunten gaat, en er ook nog veel onzekerheid bestaat, is het onjuist te veronderstellen dat ‘de’ islam in algemene zin haaks staat op acceptatie van democratie en mensenrechten.
Het niveau van het islamitisch-politieke denken laat zien dat er inderdaad veel denkers zijn die belangrijke principes voor de inrichting van de staat, zoals de scheiding van kerk en staat, democratie, rechtsstaat en mensenrechten, afwijzen als strijdig met de islamitische beginselen en de suprematie van het islamitisch recht. Maar naast deze beeldbepalende opvattingen manifesteren zich ook steeds meer denkers die deze principes juist op islamitische gronden nastreven. Zij keren zich tegen dogmatische benaderingen die stellen dat de voorschriften van de heilige bronnen naar de letter moeten worden nageleefd. Eerder gaat het hun om de geest en de zeggingskracht van deze bronnen voor de huidige omstandigheden. Denkers met dergelijke opvattingen zijn inmiddels in veel moslimlanden te vinden, bijvoorbeeld in Indonesië, Maleisië en Egypte. Het vernieuwende denken komt zelfs voor in Iran, het land dat nu een kwarteeuw ervaring heeft met een islamitische theocratie.
Ook de recente geschiedenis van islamitisch-politieke bewegingen in de moslimwereld laat een grote verscheidenheid en dynamiek zien. Dergelijke bewegingen vormen geen homogene, onveranderlijk radicale, immer gewelddadige bedreiging. Het transnationale terrorisme dat zich toelegt op jihadische acties is natuurlijk wel bedreigend. Maar daarnaast zijn er tal van islamitische bewegingen met heel uiteenlopende aspiraties, waaronder ook groepen die zoeken naar hervormingen binnen de bestaande politieke stelsels. Bovendien hebben islamitischpolitieke bewegingen in veel moslimlanden ook hun aanvankelijk radicale houding laten varen voor een pragmatische politieke opstelling. De bewegingen die zich het meest oriënteren op de politieke arena, zoals de Moslim Broederschap in Egypte, zijn het verst opgeschoven naar acceptatie van democratische beginselen en normen. Al doende nemen ze afstand van absolute waarheden en leren ze de positieve werking kennen van democratische principes en mensenrechten.
Veel moslimlanden hebben de afgelopen decennia blootgestaan aan druk om elementen van het islamitisch recht in te voeren. De opvattingen over wat deze sharia behelst, lopen echter sterk uiteen, van zeer algemene richtlijnen tot concrete gedragsvoorschriften. Daardoor bestaan er niet alleen grote verschillen in op de sharia gebaseerde rechtsregels, maar ook in de praktische toepassing van die regels. De islamisering van het recht vanaf de jaren zeventig heeft in de meeste landen een beperkte reikwijdte gehad; uitzonderingen zijn landen als Iran, Pakistan en Soedan. Bovendien is de eerste golf van islamisering niet gevolgd door een tweede; de laatste vijftien jaar is eerder sprake van een afname van de invloed van strenge interpretaties van de sharia op het nationale recht. Ook waar de sharia formeel een rol speelt, blijkt deze geleidelijke modernisering van het recht niet uit te sluiten. Zo heeft de lijn van hervormingen van het huwelijksrecht zich ondanks het activisme in de meeste landen voortgezet. In reactie op de universele mensenrechten zijn in de moslimwereld ook ideeën ontwikkeld over islamitische mensenrechten. Tussen beide concepten bestaan naast overeenkomsten ook belangrijke principiële verschillen. Toch blijkt ook hier onmiskenbaar een tendens van geleidelijke toenadering.

Geertje heeft het allemaal op zijn website staan:

Geert Wilders (Groep Wilders – Partij voor de Vrijheid) stelt vragen aan de minister-president en de minister van Buitenlandse Zaken over het WRR-rapport Dynamiek in islamitisch activisme en de toespraak van de minister-president in Indonesië, waarin hij de islam ‘geen gevaar’ heeft genoemd. www.dommelimbo.nl.

Miko Flohr, 12/04/2006

La Stampa: Italië in tweeën gedeeld, regeren moeilijk.
Liberazione: kabinet – unie: nek aan nek. Rifondazione (Communisten) met 7,5% in de Senaat.
Il Manifesto (ultralinks): We hebben onszelf een probleem bezorgd.
Corriere della Sera: Prodi: de overwinning. Het kabinet bestrijdt.
L’unità: Vaarwel, Berlusconi.
Libero: nek aan nek de nacht in, maar één ding is zeker: Prodi is er niet in geslaagd …
Il Tempo: Als dít een overwinning is… (vrij naar Primo Levi se quest’è un uomo… de italiaanse versie van het dagboek van Anne Frank over en door een Italiaanse jood die het kamp overleeft).
Il Giornale (Van Berlusca zelve): Prodi doet alsof ie gewonnen heeft.
La Repubblica: en in de nacht wint Prodi.

Miko Flohr,