Zojuist

– Portaal woningstichting, goedemiddag met Liesbeth
– Goedemiddag, u spreekt met Miko Flohr uit Nijmegen, ik heb een woningaanbod gehad en geaccepteerd en ik zou graag willen weten hoe het ermee staat. Ik was nummer drie op de lijst en weet dat nummer één geweigerd heeft. Mijn vraag is dus hoe het staat met de reactie van nummer twee op de lijst, kunt u mij daar iets over zeggen?
– Ik zal even voor u kijken meneer. Wat was het precieze adres?
– Nieuwe Mollenhutseweg te Nijmegen.
(stilte, er wordt getypt).

(het duurt even, de spanning stijgt)

– En hoe was uw naam?
– Flohr.
– Ja, die zie ik staan. En ik zie dat inderdaad de eerste gegadigde heeft geweigerd. – En de nummer twee?
– Daarvan staat nog niets in het systeem, meneer.
– Betekent dat dan niet dat die persoon te laat is?
– Maar wanneer was dan de deadline?
– Gistermiddag, vijf uur.
– Dan kan het zijn dat deze persoon te laat is. Maar het is ook mogelijk dat zijn reactie nog niet is verwerkt. Heeft u een ogenblikje? Dan vraag ik het even na bij de afdeling reacties.

(Er klinkt iets te hippe muziek die niet geheel past bij de organisatie waarnaar ik telefoneer)

(en opnieuw duurt het even)

– Meneer, bedankt voor uw geduld. De afdeling reacties is in gesprek. Kunt u wellicht over tien minuten terugbellen?

(een klein half uur later)

– Ah, Meneer Flohr, ja, dat klopt, ik heb u juist ook aan de lijn gehad.
(Ik denk iets flauws over lijntje en houden. Het gesprek ontwikkelt zich zoals boven, maar de wachttijd tijdens het muziekje is zo lang dat het zich vijf keer herhaalt)

– Meneer Flohr, het spijt me zeer, maar het is me weer niet gelukt om erdoorheen te komen. Ik zou u willen adviseren morgenvroeg terug te bellen.
– Maar is het niet zo dat mensen sowieso telefonisch moeten bevestigen en dat het dus al in het systeem had moeten staan?
– Nee, als wij de papieren op tijd binnen krijgen is het goed, dus het kan zijn dat het voor u goed uitpakt, maar het is niet uitgesloten dat er nog een formulier ergens tussen ligt. Dus belt u morgen maar even terug, dan kunnen we meer zeggen.
– Dank u vriendelijk voor de moeite.
– Graag gedaan hoor, meneer Flohr.
(de verbinding wordt verbroken)
(met het uitstoten van een goddeloze krachtterm landt een vuist luidruchtig op het houten blad van mijn bureau).

Miko Flohr, 12/04/2006

Dit is hem dus

Net een lief oud opaatje, deze oppermafioos, die zich laat wegvoeren onder het commentaar ‘la vera sicilia siamo noi’ (‘wij zijn het echte sicilië’). Ik herhaal mijn uitdrukkelijke verzoek aan eenieder om Il Gattopardo te kijken of te lezen. Het verhaal speelt in de tijd dat de mafia ontstond. Lees vervolgens eens Cosa Nostra van John Dickie, ook in het Nederlands vertaald en te krijgen in iedere boekhandel. Vandaag worden in de italiaanse media voortdurend de proftetische woorden van wijlen Giovanni Falcone aangehaald: ‘la mafia è un fenomeno storico… ha avuto un inizio e dunque per forza dovrà avere un fine.’ ‘De mafia is een historisch fenomeen. Het heeft een begin gehad en moet dus ook noodzakelijkerwijs een einde kennen’. Dat kan nu zijn, maar waarschijnlijker is dat er een bloedige machtsstrijd komt tussen een paar machtige clans of dat alles blijft zoals het nu is. Met het oog op onze siciliëreis hoop ik, op korte termijn, op het laatste. We gaan overigens geloof ik niet naar Corleone.

Miko Flohr, 11/04/2006

Hollandse politiek

Let op: ze krijgen géén Melkertbanen tegen 120 of 140 procent van het minimumloon. Voor maatschappelijk nuttig werk ontvangen ze de helft tot 70 procent van het minimumloon: 50 euro per dag. Zo haal je die mensen uit de cultuur van achteroverleunen.

Natúúrlijk Mark, het gaat uiteraard alleen maar om luie honden die niet willen werken. Natuurlijk ben je hier niet aan het stigmatiseren. Natuurlijk is dit geen loos gebral met als meest nobele doel een paar zeteltjes winst. We sleuren die mensen de arbeidsmarkt op. Dat zal ze leren, de lamballen. Maar wie zorgt er ondertussen voor de kinderen? En wat als er geen werk is dat deze mensen kunnen doen? Scholing? En wie zal dat betalen? Zoete lieve Gerritje? Oh, op eigen kosten? Haha, van welk geld dan? Natuurlijk moet je echte lamballen een trap onder hun kont geven, maar, eerlijk gezegd, ik ken er weinig en jij waarschijnlijk minder, Mark. Nu.nl.

Miko Flohr,

Provenzano

Breaking News uit Italië. Niet over de verkiezingen, dat was wel de reden waarom ik mij naar de site van La Repubblica begaf, maar om iets heel anders. Er was een man, in Italië, die al sinds 1963 gezocht werd door de Politie. Zijn naam luidt Bernardo Provenzano. Zijn functie: ambteloos burger. Zijn dagelijkse bezigheid: het leiden van een van de meest obscure organisaties ter wereld. Zijn woonplaats, bij velen bekend: Corleone, Sicilië. Op een of andere manier is het de plaatselijke politie noch de antimafia ooit gelukt deze man te pakken te krijgen. Sinds de arrestatie van Totò Riina halverwege de jaren negentig was hij onbetwist de machtigste man binnen de Siciliaanse Mafia. Samen met Riina wordt hij gezien als een van de aanstichters van de bloedige Mafiaoorlog in de jaren zeventig en tachtig die ertoe leidde dat de klassieke Palermitaanse Mafia volledig werd uitgerangeerd door de clans uit Corleone. Hij moet direct of indirect betrokken zijn geweest bij de brute moord op de succesvolle mafiarechter Giovanni Falcone (23 mei 1992), waarbij de snelweg tussen Palermo en Trapani simpelweg werd opgeblazen. Over een maand rijd ik er vermoedelijk overheen. Maar nu is het dus over voor Don Bernardo. De veroordeling ligt er al. Hij is inmiddels via DNA geïdentificeerd. Dit was een succes dat de strijd tegen de mafia behoorlijk kon gebruiken.

Miko Flohr,

Voti dall’estero

Dit ziet er goed uit! Vier van de zes buitenlandse senatoren gaan naar alle waarschijnlijkheid naar De Olijf, slechts één naar De Duivel. Één gaat naar een onafhankelijke partij.

10:16 Estero, all’Unione con molta probabilità 4 senatori Salvo clamorose sorprese nello scrutinio degli ultimi enti per il voto degli italiani all’estero, l’Unione potrebbe ottenere altri 4 senatori, oltre ai 154 già eletti in Italia. A Forza Italia e alla lista ‘Associazione Italiani in Sudamerica’ andrebbe un senatore ciascuno. L’Unione potrebbe quindi avere al Senato 158 senatori contro i 156 della Cdl. Resta da vedere come si schiererà il senatore della lista sudamericana.

Echter, er is nog een punt: er zijn zeven senatoren voor het leven, en binnenkort, als Ciampi niet herkozen wordt, wellicht acht. De Unione zal dus vier van hen aan haar zijde moeten zien te krijgen om daadwerkelijk iets te doen. De namen: Cossiga (oud-president, 78, Democrati Cristiani), Scalfaro (oud-president, 88, Socialisti), Andreotti (onlangs tot 24 jaar cel veroordeeld wegens banden met de mafia, 87, DC), Colombo (86, onafhankelijk), Napolitano (what’s in a name, 81, Democratici di Sinistra), Levi Montalcini (bijna 97, onafhankelijk) en Pininfarina (79, onafhankelijk, benoemd door Berlusconi vorig jaar). Dat is dus een voor buitenstaanders onvoorspelbaar ensemble, maar zoals u ziet, de kans is aanwezig dat het zich de komende jaren snel uit zal dunnen.

Miko Flohr,

Delusione Totale

Het klinkt allemaal erg bekend: ik ging weg bij een geruststellende voorsprong voor De Professor en kwam terug bij een nipte voorsprong voor De Duivel. Hij gaat het gewoon redden. Daar sta je dan. Naar een scherm te turen op het plein in de Eeuwige Stad die dit allemaal allang en bij herhaling heeft meegemaakt. Op je schouder hangt een vlag van de rifondazione Comunista. De avond begon zo mooi. Langzaam glijdt alles weg. Naast je staat een onbekende lotgenoot met een vlag van de Olijf. Hoe is het mogelijk? Hoe kan het dat… HIJ GEWOON WEER WINT??? Totale desillusie. Onbegrip. Ik heb nog nooit een Italiaan gesproken die het begrijpt. Maar goed. Ik spreek dus zelden iemand van boven de Appenijnen. En de ook voor nederlanders begrijpelijke special van La Reppubblica leert ons dat De Duivel voor een flink deel daar zijn winst haalt. Voor de kamer scoort hij 61,5% in Lombardijen. 56% in Piemonte. 58.8% in de Veneto. Maar Campanië is rood… en Rome ook. In het zuiden scoort Berlusconi slechts in Apulië en, net als vier jaar geleden, vooral op Sicilië. Sardinië is rood. Toscane ook. Het is niet te geloven. De Roden hebben meer stemmen, maar minder zetels. De Roden hebben meer regio’s, maar minder zetels. De Roden hebben meer wijsheid, maar minder zetels. Ik herhaal: waar hebben we dat meer gezien? Morgen de definitieve uitslag. Het wordt nog een spannende nacht…

Miko Flohr,

The Veils

En toen waren ze weg. Daar sta je dan. Verlaten. De muziek begint. Ze komen echt niet meer terug. De stoicijnse toetsenist, met hoed, de wat afwezige gitarist met telefoonsnoergitaar, de basiste, op kousevoeten in een te kort jurkje, even strak als haar spel, de drummer, die zijn low tom vaker gebruikte dan zijn snare zonder dat het lomp klonk, en HIJ.

Hij is een jongen van amper tweeentwintig jaar die zojuist een zaal vol wereldwijze Nederlanders compleet plat heeft gespeeld met een set nummers die bij het publiek grotendeels onbekend waren. Natuurlijk ontbraken de Toppers van Het Debuutalbum niet – de bloedstollende opener The Valleys of New Orleans had ik vagelijk een keer voorbij horen komen maar sloeg live (met nieuwe band) in als een bom. The Wild Son is gewoon een geweldig nummer. Lavinia, de favoriet van het publiek, heeft een soort melancholische zweverigheid die bijna visueel is. Maar de kern van de set werd gevormd door Nummers Van De Opvolger. En dat belooft wat. Je kan er niet de vinger op leggen, maar alles klopt. Bijster origineel klinkt het op het eerste gezicht niet, The Veils spreken geen vreemde taal en de nummers op zich zijn niet van een bijzonder opmerkelijk gehalte, maar er wordt een sfeer opgeroepen die werkelijk staat als een huis. De zanger heeft, met zijn grote hoed, iets van Michael Stipe ten tijde van Losing My Religion, maar zingt met een intensiteit die doet denken aan Jeff Buckley en, heel soms, Billy Corgan (al vergrijpt hij zich nergens echt aan zijn stembanden). Muzikaal was ik verrast – ik had gerekend op melodische britpop maar ik kreeg iets tussen britpop en indierock in met veel accenten uit de traditionele amerikaanse muziek. Ik heb veel concerten gezien het laatste jaar (REM, U2, Madrugada, Eels, en nog wat anderen), maar dit zou best eens het beste geweest kunnen zijn. Kortom: ga ze zien (voor de snelle beslissers: Woensdag in Tivoli, donderdag in de Effenaar en vrijdag in de Nighttown). The Veils. Onthoud die naam.

Miko Flohr,

Zelfkennis

We hebben waarnemers nodig om er zeker van te zijn dat er niet wordt geknoeid. Ze moeten komen om ons te verdedigen tegen bepaalde heren die gespecialiseerd zijn in knoeierij, die alle kranten aan hun zijde hebben, en tegen het gedrag van de televisiestations.

Was getekend: Silvio Berlusconi. Dit weekend zijn de Italiaanse parlementsverkiezingen. Interessant wie er wint: de Grote Hervormer (Prodi) of de Grote Vervormer (Berluska). Veel veranderen zal er waarschijnlijk overigens niet.

Miko Flohr,

Danke Rita

Hij is dus duidelijk nog niet zodanig ingeburgerd dat hij iets begrijpt van het Nederlandse gevoel voor humor. Rita heeft gelijk. En ik vond ‘m net zo leuk…

Salomon Kalou heeft bezwaar tegen een reclamespot van verzekeraar Centraal Beheer Achmea, waarin hij als speler van het Duitse voetbalelftal wordt neergezet. Dat meldt de Volkskrant vrijdag. De manager van de Ivoriaanse voetballer heeft een advocaat ingeschakeld, die gaat onderzoeken of een verbod op de commercial haalbaar is.

nu.nl

Miko Flohr,